اجوزه
[اَ وِ زَ] (ع اِ) جِ جواز.
اجوع
[اَ وَ] (ع ن تف) گرسنه تر.
- امثال: اَجوَعُ مِن ذئب .
اجوع من کلبه حومل . (مجمع الامثال میدانی).
اجوف
[اَ وَ] (ع ص، اِ) مجوف. میان تهی. کاواک. (زمخشری). اسرّ. پوک. پوچ. || بی معنی : هرچند مامضی جرایم او بمعاذیر اجوف و بهتان های معتل مضاعف گشته است. (جهانگشای جوینی). || شیر کلان شکم، یا عام است. (منتهی الارب). || بزرگ شکم. || چیزی فراخ و درون کاواک....
اجوفان
[اَ وَ] (ع اِ) تثنیهء اجوف (در حال رفع). دو اجوف. || دو رگ از محدب کبد رسته، یکی صاعد و دیگری نازل. رجوع به اجوف شود. || دو عصب مجوف در دو چشم. || شکم و شرم.
اجوفین
[اَ وَ فَ] (ع اِ) تثنیهء اجوف (در حال نصب و جر). رجوع به اجوفان شود.
اجوق
[اَ وَ] (ع ص) سطبرگردن.
اجول
[اُ] (ع مص) پس ماندن. بازپس ماندن. درنگ کردن. تأخر. (تاج المصادر).
اجول
[اَ وَ] (ع ن تف) جولان کننده تر.
- امثال: اَجوَلُ من قُطْرُب ؛ قالوا هو دویبه تجول اللیل کله و لاتنام. (مجمع الامثال میدانی).
|| (ص) تیزرو. بسیارجولان.
اجول
[اَ وَ] (اِخ) پشته هائی است مقابل پشتهء سلمی و أجأ و در آن آبی است و گفته اند اجول وادی یا کوهی است در دیار غطفان. (معجم البلدان).
اجولا
[ ] (هندی، اِ) بهندی فودنج برّی است. (تحفهء حکیم مؤمن).
اجولی
[ ] (اِخ) رجوع به اجونی شود.
اجوم
[اَ] (ع ص) کسی که ناخوش گرداند بر مردم ذاتهای ایشان را. (منتهی الارب). من یوجم الناس، ای یکرّه الیها انفسها. (تاج العروس).
اجون
[اُ] (ع مص) مزه و رنگ بگردانیدن آب. از حال بگردیدن آب. (تاج المصادر). از حال بگشتن آب. (زوزنی). اَجَن. اَجن.
اجونی
[ ] (اِخ) اجولی. برادر بیکچک. رجوع به حبط ج2 ص127 شود.
اجوه
[اُ] (ع اِ) جِ وَجْه. وجوه.
اجوی
[اَ وا] (ع ص) اسبی که سرخی رنگ او بسیاهی زند.
اجویه
[اَجْ یَ] (ع اِ) جِ جِواء.
اجویه
[اَجْ یَ] (اِخ) آبی است بناحیهء یمامه بنی نمیر را. (معجم البلدان).
اجه
[اَجْ جَ] (ع اِ) رجوع به اجّه شود.
اجه
[اَجْ جَ] (ع اِ) اَجَّه. چیزی که حاصلش گرم باشد. || چیز گرم. || سختی گرما. (مهذب الاسماء). سوزش گرما. (منتهی الارب). || اختلاط. گویند: القومُ فی اَجهٍ. (منتهی الارب). ج، اِجاج.
