اجنبی پرستی
[اَ نَ پَ رَ] (حامص مرکب) بیگانه دوستی. خارجی پرستی.
اجنبیه
[اَ نَ بی یَ] (ع ص نسبی) مؤنث اجنبی. || (اصطلاح فقه) زنی که نکاح او جایز است: نظر بسوای وجه و کفین اجنبیه برای مرد بیش از یک مرتبه جایز نیست وگر ضرورتی از قبیل معامله و معالجه و غیره، نظر به او را ایجاب کند آنگاه جایز گردد.
اجنح
[اَ نُ] (ع اِ) جِ جَناح.
اجنحه
[اَ نِ حَ] (ع اِ) جِ جُناح و جَناح.
اجنف
[اَ نَ] (ع ص) مائل از حق. || کوزپشت.
اجنف
[اَ نَ] (اِخ) (بنوال ...) قبیله ای است به یمن.
اجنقان
[اَ نِ](1) (اِخ) آجنقان. قریه ای است از قرای سرخس که به زبان محلی اجنگان و آجنگان گویند. (مراصد الاطلاع).
(1) - در برخی مآخذ، بفتح جیم بنون زده آمده است.
اجنگان
[اَ نِ] (اِخ) رجوع به اجنقان شود.
اجنن
[اَ نُ] (ع اِ) جِ جنین.
اجنه
[اَ جِنْ نَ] (ع اِ) جِ جنین.
اجنه
[اَ/اِ/اُ نَ] (ع اِ) تندی رُخساره. وَجنه. طرف بالای روی که بلند برآمده نهاده است.
اجنی
[اَ نا] (ع ص) مرد کوژپشت. اَجْنَأ.
اجنیص
[اِ] (ع ص) برجامانده از کاهلی. || گنگلاج که امید خیر و شر از وی نباشد. || ترسندهء بازایستنده از کارها. (منتهی الارب).
اجواب
[اَجْ] (ع اِ) جِ جوب.
اجواد
[اَجْ] (ع ص، اِ) جِ جواد.
اجواد
[اِجْ] (ع مص) نیک کردن. (تاج المصادر).
اجوار
[ ] (اِخ) نام قریه ای است واقع در نیم فرسنگی میانهء جنوب و مشرق شیراز. (فارسنامه). و آن در کنار راه شیراز و جهرم، میان شیراز و پل فسا است و در 6000 گزی شیراز واقع است.
اجواز
[اَجْ] (ع اِ) جِ جوز.
اجواف
[اَجْ] (ع اِ) جِ جوف، بمعنی درون، میان، شکم.
اجوال
[اَجْ] (ع اِ) جِ جول، بمعنی گرداگرد اندرون چاه.
