اتلئباب
[اِ لِءْ] (ع مص) راست شدن کار. (منتهی الارب). راست ایستادن کار. || سر و سینه راست داشتن.
- اتلئباب طریق؛ دراز کشیدن راه. (منتهی الارب). راست کشیده شدن راه.
- اتلئباب حمار؛ راست ایستادن خر.
اتلات
[اَ] (ع مص) گام نزدیک نهادن هنگام خشم. || سیر شدن از طعام. اَتل. اَتلال.
اتلاج
[اِتْ تِ] (ع مص) درآمدن. || درآوردن. (منتهی الارب).
اتلاج
[اِ] (ع مص) داخل کردن. (منتهی الارب). گشاده کردن. ولوج. (زوزنی). گشاده کردن دل.
اتلاد
[اِ] (ع مص) خداوند مال کهنه شدن. || خداوند مال گشتن. (زوزنی).
اتلاد
[اَ] (ع ص، اِ) مال قدیم موروث. || ستوری که نزد صاحبش زاده یا نتاج داده باشد. || (اِخ) بطنهاست از عبدالقیس.
اتلاع
[اِ] (ع مص) گردن بیفراشتن. (زوزنی) (تاج المصادر). گردن برافراشتن آهو از جای خود: اتلع الثور من الکناس؛ سر بیرون کرد گاو از جای باش. || گردن ستیخ کردن. || بلند کردن گردن و برداشتن آن برای دیدن چیزی. گردن کشیدن.
اتلاع
[اِتْ تِ] (ع مص) پوشیده شدن کار و خبر و مرگ و حیات کسی بر کسی.
اتلاف
[اِ] (ع مص) هلاک کردن. (تاج المصادر). نیست کردن. هلاک یافتن. (مؤید). نابود کردن. تلف کردن. افناء : او را بغرامت آن اتلاف و تضییع مؤاخذت کرد. (ترجمهء تاریخ یمینی).
- اتلاف کردن؛ اسراف. تلف کردن.
اتلال
[اَ تَ] (ع مص) اَتل. گام نزدیک نهادن هنگام خشم. || سیر شدن از طعام. اَتلات.
اتلال
[اَ] (ع اِ) جِ تَلّ، بمعنی توده های خاک و توده های ریگ و پشته. (منتهی الارب) :
ای روز چه روزی تو بدین زینت و این زیب
کز زینت و زیب تو دگر شد همه اتلال.
فرخی.
|| جِ تَل، بمعنی بالش. (منتهی الارب).
اتلال
[اِ] (ع مص) راست ایستادن. || چکانیدن. (منتهی الارب). || بستن و کشیدن چهارپا.
اتلام
[اَ] (ع اِ) جِ تَلَم، بمعنی آبکند یا شکاف در زمین بدرازا. (منتهی الارب).
اتلان
[اَ تَ] (ع مص) اَتل. گام خرد نهادن. (تاج المصادر). گام نزدیک نهادن هنگام خشم. (منتهی الارب).
اتلاو
[اِ] (ع مص) در پی کردن کسی کس دیگر را: اتلیته ایّاه.
اتلاه
[اِ] (ع مص) اتلاه مرض؛ هلاک کردن بیماری کسی را. (منتهی الارب). هلاک گردانیدن.
اتلاه
[اِتْ تِ] (ع مص) بیعقل و حیران شدن. (مؤید). سرگشته شدن. || اندوه مند گشتن. || اِتَّلَهَهُ النبیذ؛ بیخود کرد شراب او را. (منتهی الارب).
اتلبالد
[اِ تِ] (اِخ)(1) یکی از پادشاهان انگلستان. مدت حکومت او سه سال (857-860 م.).
(1) - Ethelbald.
اتلبرت
[اِ تِ بِ] (اِخ)(1) پادشاه انگلستان (860- 866 م.). او در اول با اتلبالد مشترکاً حکومت میراند.
(1) - Ethelbert.
اتلرد
[اِ تِ رِ] (اِخ)(1) نام دو تن از پادشاهان انگلیس از خاندان ساکسنی، یکی از آن دو برادر اتلبالد و اتلبرت بود و مدت حکومت او از 866 تا 871 م. بوده است و در جنگی که مابین انگلستان و مردم دانمارک روی داد کشته شد و دومی از 978...
