آسیاو

(اِ مرکب) آسیا.

---

آسیاه

(اِ مرکب) آسیا.

---

آسیای صغیر

[یِ صَ] (اِخ)آسیه الصّغری. آناطولی. نام شبه جزیره ای بجنوب دریای سیاه و مشرق مدیترانه و شمال سوریه. و مملکت ترکیهء امروزین تقریباً همین شبه جزیره است و شهرهای مهم آن انگوریه (آنگرا، آنقره) عاصمهء کنونی ترکیه و ازمیر و ادنه و بروسه است. و در دورهء هخامنشیان مملکت ایران...

---

آسیب

(اِ) زخم. کوب. ضرب :
به آسیب پا و بزانو و دست
همی مردم افکند چون پیل مست.عنصری.
|| صدمه. کوس. کوست. عیب و نقص یا شکستگی که از زخم و ضرب پیدا آید :
همان گرد بررفت مانند دود
ز آسیب رخسارهء مه شخود.فردوسی.
اندوهم از آن است که یک روز مفاجا
آسیبی از این دل...

---

آسیب و شیب

[بُ] (اِ مرکب، از اتباع)دلواپسی. اضطراب. تشویش. رنج. تعب :
بلشکرگه خویش بازآمدند
برِ پهلوانان فراز آمدند
همه شب بخواب اندر آسیب و شیب
ز پیکارشان دل شده ناشکیب.فردوسی.
چنین است گیتی پر آسیب و شیب
پسِ هر فرازی نهاده نشیب.فردوسی.
در بعض نسخ شاهنامه بجای آسیب، آشیب ضبط شده، و ظاهراً صحیح هم همان است. و...

---

آسیبی

(ص نسبی) ذوجِنّه. پری زده. دیودیده. پری گرفته. دیوگرفته. دیوزده. سایه دار. سایه زده. دیودار. کوهه گرفته. بیوقتی شده.

---

آسیم

(ص، اِ) بلغت زند و پازند استاد بزرگ مرتبه و عظیم الشأن. (برهان).

---

آسیمه

[مَ / مِ] (ص) مضطرب. مشوش. پریشان خاطر. آشفته :
بدان تن در آسیمه گردد روان
سپه چون بود شاد بی پهلوان.فردوسی.
به ره گیو را دید [ دستان ] پژمرده روی
همی آمد آسیمه و پوی پوی.فردوسی.
بگفت این و برخاست و در خیمه شد
جهانی ز گفتارش آسیمه شد.فردوسی.
نه آسیمه گشت و نه پرسید...

---

آسیمه سار

[مَ / مِ] (ص مرکب) آسیمه سر. سرآسیمه.آسیمه :
من از بهر آن بچه آسیمه سار
همی گردم اندر جهان سوگوار.
شمسی (یوسف و زلیخا).
و رجوع به آسیمه و آسیمه سر و سرآسیمه شود.

---

آسیمه سر

[مَ / مِ سَ] (ص مرکب)آسیمه سار. سرگشته. سرگردان. متحیر :
وزآن پس شنیدم یکی بد خبر
کزآن نیز بر، گشتم آسیمه سر.فردوسی.
ایمه دوران چو من آسیمه سر است
نسبت جور بدوران چه کنم؟خاقانی.
|| گیج. پریشان حواس. شیفته گونه. شوریده حال :
من بنده که نزدیک تو شعر آرم باشم
آسیمه سر و ساده دل...

---

آسینه

[نَ / نِ] (اِ) تخم مرغ. آشینه.

---

آسیون

[وَ] (ص) آسیمه :
گر نه عشقت کرد آسیون مرا
از چه رو سرگشته و آسیونم؟منجیک.
چه چیزی کاین همه آسیون از تست
که بی تو زندگانیّ من از تست؟
فریدالدین عطار.
و صاحب برهان بر وزن آبگون ضبط کرده و ظاهراً غلط است، یا صورتی دیگر از این کلمه است.

---

آسیه

[یَ] (ع ص، اِ) تأنیث آسی. حزینه. زنی اندوهگین. || خاتنه. آلت ختنه کردن. || زن بجشک. (ربنجنی). طبیبه. ج، اَواسی، آسیات. || ستون. (ربنجنی). ساریه. اسطوانه. دعامه. دیرک. ج، اَواسی.

---

آسیه

[یَ] (ع اِ) جِ اِساء. ادویه.

---

آسیه

[یَ] (اِخ) بنت مزاحم. نام زن فرعون که گویند موسی علیه السلام را از نیل برگرفت و نهان از شوی بپرورد :
بازگفت او این سخن با آسیه
گفت جان افشان بر او ای روسیه.مولوی.
|| آسیه بنت فَرَج جرهمیه. نام یکی از صحابیات. || نام محدّثه ای خواهر ضیاء مقدسی. || (اِ)...

---

آسیه الصغری

[یَ تُصْ صُ را] (اِخ)آسیای صغیر. آناطولی.

---

آسیه الکبری

[یَ تُلْ کُ را] (اِخ) یکی از سه قسم آبادانی شمال [ نزد رومیان ] . (از حدودالعالم). آسیا.

---

آش

(اِ) آنچه پزند از طعام. یا طعام رقیق آشامیدنی. مَرَق :
رزق تن پاک همه باطل و ناچیز شود
گر نیاید پدر تاش تکین بر دم آش.
ناصرخسرو.
این آشها را مدبران ملائکه از سرای بهشت دست به دست کرده اند و این آشها را می فرستند و دو تن فرشته بر هر خوان...

---

آش

(اِ) آهر. آهار. بت. پت. شوی و شو که بجامه کنند. || ترکیبی مایع که پوست خام در آن آغارند پیراستن و دباغت را. خورش. || لعاب که بر ظروف سفالین و فلزین دهند. || لعابی که به پشم زنند نمد ساختن را.
-آش کردن؛ دباغت و پیراستن ادیم. آغاردن پوست...

---

آش

(اِخ) نام قریه ای بخراسان. و از آنجاست محمد بن احمد ملقب به ابوبکر الخبازی خطیب و او بمرو بوده و در 503 ه .ق . دیواری بر او افتاده و درگذشته است. || وادی آش. رجوع به وادی آش شود. || قصر آش؛ نام موضعی به اندلُس.

---