ابرکار
[اَ] (ص مرکب) بگفتهء بعض لغت نامه ها، متحیر و حیران و سرگردان. و ظاهراً این کلمه موضوع و مجعول است.
ابرکافان
[] (اِخ) نام جزیره ای به خلیج فارس، هشت فرسنگ در سه فرسنگ. (نزهه القلوب حمدالله مستوفی). شاید نام باستانی یکی از جزایر کنونی خلیج بوده است.
ابرکاکیا
[اَ بَ] (اِ) تنیدهء عنکبوت. نسج عنکبوت. کارتُنک. تنسته. دام عنکبوت. خانهء عنکبوت. بیت العنکبوت. تار عنکبوت. کره. کرتینه. و آنرا ابرکاکیاب و ابرکاکیان و ابرکاکیاه نیز گفته اند :
دلیل تو ابریست پوشای حق
به سستی ست همچون ابرکاکیا.
لطیفی (از شعوری).
و محتاج تأیید شواهد است. و در شعوری بنقل از مجمع،...
ابرکش
[اَ کَ / کِ] (نف مرکب) که ابر تولید کند. که جاذب و جالب ابر باشد. ابرگیر: دریا، جنگل و کوه ابرکش باشد.
ابرکوه
[اَ بَ] (اِخ) ابرقو. ابرقوه.
ابر کهن
[اَ رِ کُ هَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) اسفنج. اسفنجه. ابر مرده. رغوه الحجامین. نشکرد گازران.
ابرگیر
[اَ] (نف مرکب) ابرکش.
ابرلغ
[] (اِخ) شهرکی است به ماوراءالنهر بر حد فرغانه و ایلاق. (حدود العالم).
ابرم
[اَ رَ] (ع اِ) علتی است. || نام گیاهی است. (منتهی الارب).
ابرم
[اِ رَ] (اِخ) نام شهری یا قریه ای است به نواحی حلب.
ابرمادران
[اَ بَ دَ] (اِ مرکب) نام حلوائی است که از قند یا عسل سازند.
ابر مرده
[اَ رِ مُ دَ / دِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) اسفنج. اسفنجه. رغوه الحجامین. ابر کهن. نشکرد گازران. رجوع به ابر کهن شود.
ابرمه
[اَ رِ مَ] (ع اِ) جِ بُرام. کنَه ها.
ابرناک
[اَ] (ص مرکب) بااَبر: آسمانی، هوائی، روزی، شبی ابرناک.
- ابرناک شدن هوا؛ تَغیّم. تغییم. غیمومت. غیمومه. اغمام. اِغامه. تَرَبُّد. تدجیج. تخیل.
ابرنج
[اَ رَ] (اِ) برنج کابلی.
ابرنجک
[اَ رَ جَ] (اِ) برق :
صحرای بی نبات بر، از خشکی
گوئی که سوخته ست به ابرنجک.
دقیقی (از اسدی).
ابرنج کابلی
[اَ رَ جِ بُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) ابرنج. برنج کابلی.
ابرنجن
[اَ رَ جَ] (اِ) حلقه ای از زر یا سیم و مانند آن که زنان بر مچ و بند دست یا مچ و بند پای کنند زینت را. و آنرا اورنجن و اورنجین نیز نامند. آنچه را بر دست کنند دست ابرنجن و دست آبرنجن و دست آورنجن و دست...
ابرنجین
[اَ رَ] (اِ) اَبرنجن.
ابرنذاع
[اِ رِ] (ع مص) آماده شدن کاری را.