ابرضاض
[اِ رِ] (ع مص) رجوع به ابراض شود.
ابرع
[اَ رَ] (ع ن تف) بارع تر. تمام تر. سرآمدتر در فضل. برتر از دیگران در دانش و مانند آن. نیکوتر. || سطبرتر. هنگفت تر. ضخیمتر. || شدیدتر. اشدّ. سخت تر.
ابرق
[اَ رَ] (ع ص، اِ) سیاه و سفید. رسن دورنگ. پیسه رسن. رسن پیسه. || زمین بلند با ریگ و سنگ. خاک با سنگ و ریگ و گل درآمیخته. زمین درشت که با ریگ و سنگریزه باشد. || شفنین بحری. || طلق. || نام داروئی مقوی حافظه. ج، اَبارق.
ابرق
[اَ رَ] (اِخ) نام منزلی از بنی عمروبن ربیعه.
ابرقان باد
[اَ رَ] (اِخ) نام منزلی بر راه مکه از جانب بصره پس از رمیله اللوی.
ابرق اعشاش
[اَ رَ قِ اَ] (اِخ) نام جائی از بلاد بنی تمیم، بنی یربوع بن حنظله را. و بعضی گفته اند نام موضعی به بادیه نزدیک مکه.
ابرق البادی
[اَ رَ قُلْ] (اِخ) نام موضعی است.
ابرق الحنان
[اَ رَ قُلْ حَنْ نا] (اِخ) آبی بنی فزاره را.
ابرق الربذه
[اَ رَ قُرْ رَ بَ ذَ] (اِخ) نام جائی است از منازل بنی ذبیان و در آنجا جنگی میان اهل ردّه و جیش ابوبکر روی داده است.
ابرق الروحان
[اَ رَ قُرْ رَ] (اِخ) نام زمینی و وادیی بیمامه، یا دورترین بلاد بنی سعد.
ابرق الکبریت
[اَ رَ قُلْ کِ] (اِخ) نام موضعی که بدانجا جنگی میان قبائل عرب روی داده است.
ابرق النعار
[اَ رَ قُنْ نَعْ عا] (اِخ) آبی بنی طی و غسان را نزدیک راه حاج.
ابرقباد
[اَ بَ قَ] (اِخ) نام ناحیتی از توابع ارّجان، میان اهواز و فارس. و بدانجا قلعه و شهری است که بناء آن را به قباد شهریار نسبت کنند. و صاحب مراصد با زاء معجمه ضبط کرده است. لکن ابرقباذ یا برقباذ نام یکی از نواحی بابل دجله است در حدود...
ابرق ذی الجموع
[اَ رَ قِ ذِلْ جُ] (اِخ)موضعی نزدیک کلاب.
ابرقلیا
[] (معرب، اِ) به رومی اسفاناخ است.
ابرقو
[اَ بَ] (اِخ) اَبرقوه. اَبرقویه. اَبرکوه. نام خره ای از یزد، از شمال و مشرق محدود به شهر بابک و از جنوب به بَوانات و آباده و از مغرب به کویر و خاک شهرضا. مرکز آن نیز موسوم به ابرقوه در 203000 گزی یزد. قُرای آن 42 و مساحت 180...
ابرقوئی
[اَ بَ] (ص نسبی، اِ) اَبرقویی. اَبرقوهی. منسوب به ابرقو و ابرقوه. || قسمی قفل پَره دار.
ابرقویه
[اَ بَ یَ] (اِخ) نام قریه ای به شش منزلی نیشابور. رجوع به ابرقو شود.
ابرقویی
[اَ بَ] (ص نسبی، اِ) ابرقوئی.
ابرک
[اَ رَ] (هندی، اِ) به هندی طلق است.