وطأه

[وَ طَ ءَ] (ع اِ) راه پاسپردهء بسیار مسلوک. (منتهی الارب) (آنندراج). سابله. (اقرب الموارد). راه پاسپرده و لگدکوب شده. (ناظم الاطباء). || مسافران. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

---

وطب

[وَ] (ع اِ) مشک شیر. (مهذب الاسماء). مشک شیر خاصه، و هو جلد الجذع فما فوقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد). ج، وِطاب، اوطاب، اَوطُب. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). جج، اَواطِب. (منتهی الارب) (آنندراج). || (ص) مرد سخت دل درشتخوی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مرد جافی....

---

وطباء

[وَ] (ع ص) زن بزرگ پستان. (منتهی الارب). عظیمه الثدی. (اقرب الموارد).

---

وطث

[وَ] (ع مص) سخت پای بر زمین زدن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد).

---

وطح

[وَ] (ع اِ) پلیدی و پیخال و گِل که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبیده باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). گِل که بر چنگال مرغ بندد. (مهذب الاسماء). وطحه یکیِ آن. (منتهی الارب). || (مص) به دست دور کردن وطح را به درشتی. (منتهی الارب)...

---

وطح

[وَ طَ] (ع اِ) پلیدی و پیخال و گِل که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبیده باشد. وطحه یکیِ آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

---

وطحه

[وَ حَ / وَ طَ حَ] (ع اِ) یکی وطح، و آن پلیدی و گِل و خاکی است که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب).

---

وطد

[وَ] (ع مص) طِدَه. پای برجای کردن و استوار گردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). استوار کردن. (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء). گران سنگ ساختن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || چسبانیدن چیزی را به چیزی و فراگرفتن آن را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد): وطد الیه؛ چسبانید وی را...

---

وطد

[وَ طِ] (ع ص) استوار و محکم و ثابت و برقرار. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

---

وطر

[وَ طَ] (ع اِ) حاجت. (ترجمهء علامهء جرجانی ترتیب عادل بن علی) (غیاث اللغات). حاجت و نیاز، یا حاجت که بدان کمال قصد و توجه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) : فلما قضی زید منها وطراً زوّجناکها. (قرآن 33/37).

---

وطس

[وَ] (ع مص) سخت زدن زمین را به موزه و جز آن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از تاج المصادر بیهقی). || شکستن. (منتهی الارب) (آنندراج). چیزی شکستن. (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء).

---

وطس

[وُ طُ] (ع اِ) جِ وطیس. (اقرب الموارد). رجوع به وطیس شود.

---

وطش

[وَ] (ع مص) زدن. || دفع کردن. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد): وطش عن فلان؛ دفعه عنه. (اقرب الموارد). || بیان نمودن یک جزء از کار را. (ناظم الاطباء): وطش الحدیث و الخبر؛ بیّن طرفاً منه. (اقرب الموارد). || آشکار نکردن سخن را و به طور اغلاق و اشکال سخن راندن....

---

وطط

[وُ طُ] (ع اِ) جِ وطواط. (اقرب الموارد). مردمان ضعیف العقل و ضعیف البدن. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).

---

وطف

[وَ] (ع اِمص) درازکشیدگی. (منتهی الارب) (آنندراج). فروهشتگی و درازکشیدگی. گویند: فی السحابه وطف؛ ای تدلت ذیولها لکثره مائها. (منتهی الارب) (المنجد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || (مص) وطف وطفاً؛ طرد الطریده و کان فی اثرها. (اقرب الموارد).

---

وطف

[وَ طَ] (ع مص) بسیار مژه و ابرو شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ریخته شدن باران. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (فعل آن از باب سمع است). (از منتهی الارب). || (اِمص) فروهشتگی و درازکشیدگی. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

---

وطف

[وُ] (ع ص، اِ) جِ اوطف. (از اقرب الموارد). به معنی مرد دارای ابروان بلند و بسیارمو. رجوع به وطفاء شود.

---

وطفاء

[وَ] (ع ص) (سحابه...) ابر فروهشته دامن باران ناک یا پیوسته ریزان. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || اذن وطفاء؛ گوش بسیارموی. (مهذب الاسماء).

---

وطفه

[وَ فَ] (ع اِ) موهای اندک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). گویند: علیه وطفه من الشعر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

---

وطم

[وَ] (ع مص) سپردن زیر پا. || پرده فروهشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).

---