آسکون
(اِخ) آبسکون. بحر خزر. دریای قزوین. آرقانیا. هیرکانی. دریای مازندران. دریای گیلان، و آن را بغلط قلزم نیز گفته اند :
باد اندر او وزیده ز پهنای آسکون
ابر اندر او گذشته ز بالای قیروان(1).
ازرقی.
میغ از تو بر اسب آسکون تاخت
میدان فلک پلنگ وش ساخت(2).خاقانی.
چه مایه دارد در پیش طبع او دریا
چه...
آسگون
(ص مرکب) چون آسیا. چون آس. رحوی.
- بحر آسگون؛ مجازاً، آسمان. فلک.
آسمار
(اِ مرکب) مرسین. آس. درخت مورْد. عَمار. رند.
آسمان
[سْ / سِ ] (اِ)(1) چرخ. سماء. سما. فلک. اثیر. ام النجوم. سپهر. گنبد. گردون. گرزمان. خضراء. خضرا. میناء. عجوز. جرباء. رقیع. ضاحیه. جربه النجوم. و آن بعقیدهء قدماء هفت باشد. مقابل زمین :
اخترانند آسمانْشان جایگاه
هفت تابنده دوان در دو و داه.رودکی.
همه بازبسته بدین آسمان
که بر برده بینی بسان کیان.ابوشکور.
سوی...
آسمان
[سْ / سِ] (اِ) نام روز بیست وهفتم یا بیست وپنجم و بعضی بیست وششم گفته اند از هر ماه فارسی. و در این روز نیک است بسفر دور شدن و نشاید هیچ کار دیگر کردن :
مه بهمن و آسمان روز بود
که فالم بدین نامه پیروز بود.فردوسی.
آسمان روز ای چو...
آسمان
[سْ / سِ] (اِخ) نام کوهی نزدیک بندر نخیلو بجنوب ایران.
آسمانجون
(معرب، ص مرکب) معرب آسمانگون.
آسمانجونی
[نی ی] (معرب، ص نسبی)معرب آسمانگون یا آسمانگونه یا آسمانگونی. آبی. لاجوردی. کبود. سوسنی. || یاقوت کبود.
آسمانخانه
[سْ / سِ خا نَ / نِ] (اِ مرکب)سقف. آسمانه. سَمْک. عرش. آشکوب. اَشکوب.
آسمان خراش
[سْ / سِ خَ] (نف مرکب) سخت رفیع. بسیار بلند.
آسمان دره
[سْ / سِ دَ رَ / رِ / دَرْ رَ / رِ](اِ مرکب) کاهکشان. کهکشان. مجرّه. اُمُّالسماء. راه مکه. راه حاجیان. شرج. شرج السماء. (السامی) :
بکوچه ای که رَوی با کف گهرافشان
چو آسمان دره سازی ز بس گهرباری.
منجیک (از جهانگیری).
سمند از آسمان داده نشانش
بسان آسمان درّه کمانش.ثنائی.
آسمان رند
[سْ / سِ رَ] (نف مرکب)آسمان خراش.
آسمان روز
[سْ / سِ] (اِ مرکب) رجوع به آسمان (مَدخلِ دوم) شود.
آسمان ساو
[سْ / سِ] (نف مرکب)آسمان سای. آسمان خراش. آسمان رَند.
آسمان غرغره
[غُ غُ رَ / رِ] (اِ مرکب)آسمان غُرّش. آسمان غُرُنْبه. آسمان غُرّه. تندر. رعد. سختو. بختو. کنور.
آسمان فرسا
[سْ / سِ فَ] (نف مرکب)آسمان فرسای. سخت بلند. بسیار رفیع.
آسمان کته
[سْ / سِ کَ تَ / تِ] (اِ مرکب) قسمی حشرهء درشت پرنده که بیشتر در باغها باشد و پرهای او چون پرهای زنبور طلائی و امثال آن دو روی پوش سخت دارد و خود او سه یا چهار چندِ زنبور طلائی است.
آسمانگر
[سْ / سِ گَ] (ص مرکب) صانع آسمان. خالق سماء :
همی دانم که جور است این ولیکن
ندانم زآسمان یا زآسمانگر.ناصرخسرو.
آسمانگون
[سْ / سِ] (ص مرکب) برنگ آسمان. لاجوردی. کبود : پیلغوش، گلیست چون سوسن آزاد، آسمانگون و در کنارش رَخنگکی. (فرهنگ اسدی، خطی). و پیراهن قباد آسمانگون بود و سپیدی آمیخته. (مجمل التواریخ). پیراهن وشی داشت سرخ و شلوار آسمانگون و تاج سرخ. (مجمل التواریخ). || چون آسمان.
آسمانگونه
[سْ / سِ گو نَ / نِ] (اِ مرکب)روباه کبود(1). سبحونه.
.
(فرانسوی)
(1) - Isatis. Renard bleu