آیینه خانه
[نَ / نِ نَ / نِ] (اِ مرکب)آینه خانه. || (اِخ) نام یکی از بناهای صفویه بوده است به اصفهان.
آیینه دار
[نَ / نِ] (نف مرکب) آینه دار :
شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست.
حافظ.
دل سراپردهء محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست.حافظ.
|| سرتراش. گرّای. سلمانی. حجّام. فصّاد.
آیینه داری
[نَ / نِ] (حامص مرکب)عمل آینه دار: آیینه داری در محلّهء کوران. || سرتراشی. گرّایی. سلمانی گری. حجامی. فصادی.
آیینه دان
[نَ / نِ] (اِ مرکب) قاب آینه. آینه نیام :
دل را ز سینه در نظر دلستان برآر
آیینه پیش یوسف از آیینه دان برآر.صائب.
آیینهء دق
[نَ / نِ یِ دِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) قسمی آیینه که صورت بیننده را سخت زرد و بی اندام نماید.
- مثل آیینهء دِق؛ شخصی سخت عبوس. شخصی همیشه محزون و غمناک بچهره.
آیینهء رومی
[نَ / نِ یِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) آینهء رومی.
آیینهء رویین
[نَ / نِ یِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) سجنجل.
آیینهء زانو
[نَ / نِ یِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) استخوان و برآمدگی زانو از قدام. مقابل چفته یعنی فرورفتگی زانو از خلف. آینهء زانو. آینه. آیینه. کاسهء زانو. داغصه. رضفه :
وگر از پردهء صورت برون آیی بیاموزی
صفا زآیینهء زانو ادب از لوح پیشانی.
سیف اسفرنگ.
بسته ام من روی با آیینهء زانوی خویش
تا...
آیینه زدا
[نَ / نِ زَ / زِ / زُ] آیینه زدای. آینه افروز. صیقل. صاقل. صقّال. آنکه آینه روشن کند. روشنگر.
آیینه زدائی
[نَ / نِ زَ / زِ / زُ] (حامص مرکب) شغل آیینه زدای. روشن گری.
آیینهء سکندر
[ نَ یِ سِ کَ دَ] (اِخ) آیینهء اسکندر :
آیینهء سکندر جام جم است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا.
حافظ.
رجوع به آینهء سکندری شود.
آیینهء سکندری
[ نَ یِ سِ کَ دَ] (اِخ)آینهء سکندر.
آیینه فروز
[نَ / نِ فُ] (نف مرکب)آینه افروز.
آیینهء قدی
[نَ / نِ یِ قَدْدی] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) رجوع به قدّی شود.
آیینه کار
[نَ / نِ] (ص مرکب) آینه کار.
آیینه کاری
[نَ / نِ] (حامص مرکب)آینه کاری.
آیینه گون
[نَ / نِ] (ص مرکب) آینه گون.
آیینهء گیتی نما
[نَ / نِ یِ نُ / نِ / نَ](اِخ) آیینهء گیتی نمای. آیینهء سکندری. || (ترکیب وصفی، اِ مرکب) مجازاً، جام شراب.
آیینه نیام
[نَ] (اِ مرکب) آینه دان. قاب آینه.
آیینه ورزان
[نَ وَ] (اِخ) نام قریه ای بزرگ بدماوند، کنار راه طهران به فیروزکوه، میان گلیارد و جابون در 79400 گزی طهران.