آماس
(اِ) آماه. وَرَم. تورّم. باد. نَفخ. برآمدگی. پف کردگی. تَهَبُّج :
لیکن از راه عقل هشیاران
بشناسند فربهی زآماس.ناصرخسرو.
مُتنبی نکو همی گوید
بازدانید فربهی زآماس.مسعودسعد.
و زنان از بهر درد و آماس رحم پنبه بدان تر کنند و برگیرند عظیم سود کند. (نوروزنامه).
بسی فربه نماید آنکه دارد
نمای فربهی از نوع آماس.سنائی.
عقل را حایل جحیم...
آماس
(ع اِ) جِ اَمْس.
آماسان
(نف، ق) در حال آماسیدن.
آماساننده
[نَنْ دَ / دِ] (نف) آنکه آماساند.
آماسانیدن
[دَ] (مص) توریم. تهبیج. آماهانیدن. ورم را سبب شدن.
آماسانیده
[دَ / دِ] (ن مف) آماهانیده.
آماس کش
[کَ / کِ] (نف مرکب)(اصطلاح طب) هَوکش. ضِد وَرم.
آماسنده
[سَ دَ / دِ] (نف) آماهنده. تمنده.
آماسیدگی
[دَ / دِ] (حامص) تورم. انتفاخ. تهبج.
آماسیدن
[دَ] (مص) تمیدن. آماهیدن. نفخ. انتفاخ. وَرَم. تورّم. تهبُّج. حَدر. باد کردن. دروء. تَفرّق. وَرَم کردن. نفخ کردن. منتفخ شدن. متوَرم شدن : و امیه بن خلف آماسیده بود [ پس از مرگ ] دست بدان نتوانستند کردن سنگهای بسیار بر وی افکندند. (ترجمهء طبری بلعمی). و ابولهب بیمار بود...
آماسیده
[دَ / دِ] (ن مف / نف) متوَرّم. منتفخ. متهبج. آماهیده. بادکرده. ورم کرده. پُف کرده. برآماسیده. تمیده: باثع الشفه؛ آماسیده لب. (ربنجنی).
آماسیه
[یَ] (اِخ) نام شهری به آسیه الصغری، در ساحل یشیل ایرماغ، مولد استرابن مورّخ. رجوع به آمازی شود.
آماق
(ع اِ) جِ ماق. گوشه های چشم از سوی بینی. بیغوله های چشم از جانب اِنسی. کنج چشم از درونسو.
آمال
(ع اِ) جِ اَمَل. امیدها. اومیدها. آرزوها.
آماه
(اِ) آماس. ورم. نفخ. تمیدگی. تورم. انتفاخ. تهبّج. دُروء. باد. بادکردگی. تفرق :
ز بس دم تو که خوردم به نای می مانم
که در میانهء دفّم پدید شد آماه.
نجیب جرفادقانی.
پس عجب نیست که با جنس ذبولی که وراست
تره را بر سر خوان تو بگیرد آماه.
نجیب جرفادقانی.
شیر کز مالش عدل تو دباغت...
آماهاندن
[دَ] (مص) آماهانیدن.
آماهانده
[دَ / دِ] (ن مف) آماهانیده.
آماهاننده
[نَنْ دَ / دِ] (نف) آماساننده.
آماهانیدن
[دَ] (مص) آماسانیدن. توریم. تهبیج. احدار.
آماهانیده
[دَ / دِ] (ن مف) آماسانیده.