وبص
[وَ] (ع مص) درخشیدن برق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). وبیص. (منتهی الارب). || چشم گشادن سگ بچه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء): وبص الجرو؛ || بسیارگیاه گردیدن زمین. (منتهی الارب). پدیدار گردیدن نخستین گیاه زمین. (ناظم الاطباء).
وبص
[وَ بَ] (ع اِمص) شادمانی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || (مص) شادمان گردیدن اسب. (ناظم الاطباء).
وبص
[وَ بِ] (ع ص) (فرس...) اسب شادمان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نشیط. (المنجد).
وبصان
[وَ / وُ] (ع اِ) ماه ربیع الثانی. (منتهی الارب) (آنندراج). ماه ربیع الاَخر. (ناظم الاطباء).
وبصه
[وَ بِ صَ] (ع ص) مؤنث وبص. (ناظم الاطباء). رجوع به وبص شود.
وبط
[وَ] (ع مص) از مرتبه افکندن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج). افکندن کسی را از مرتبه و درجه. (ناظم الاطباء). || بهرهء خسیس دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || بازکردن زخم را. (منتهی الارب) (آنندراج). بازکردن و گشودن زخم را. (ناظم الاطباء). || بازداشتن کسی را از حاجت وی....
وبط
[وَ بَ] (ع مص) وباطه. سست رأی گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به وباطه و وبوط شود.
وبغ
[وَ] (ع مص) عیب کردن و طعنه زدن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
وبغ
[وَ بَ] (ع اِ) سپوسهء سر. || بیماریی است که پشم شتر را بریزد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
وبغ
[وَ بِ] (ع ص) آنکه سرش سپوسه ناک باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج).
|| (رأس...) سر سبوسه ناک. (ناظم الاطباء).
وبغه
[وَ بَ غَ] (ع اِ) فراهم آمدنگاه. (منتهی الارب): وبغه القوم؛ فراهم آمدنگاه قوم و میانهء آنها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
وبق
[وَ بَ] (ع مص) وبوق. موبق. هلاک گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).
وبل
[وَ] (ع اِ) باران بزرگ قطره. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). باران درشت و شدید. || (مص) باران بزرگ قطره باریدن آسمان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). باران به نهیب و بزرگ قطره باریدن. (تاج المصادر بیهقی). || سخت راندن صید را. (منتهی الارب) (آنندراج). سخت راندن نخچیر...
وبل
[وَ بَ] (ع مص) به معنی وَبالَه. (المنجد). رجوع به وباله شود.
وبل
[وُ بُ] (ع ص، اِ) جِ وبیل. (منتهی الارب). رجوع به وبیل شود. || جِ وبیله. (منتهی الارب). رجوع به وبیله شود.
وبله
[وَ بَ لَ] (ع اِمص) گرانی و ناگواریدگی طعام. (منتهی الارب) (آنندراج).
وبله
[وَ لَ] (ع اِمص) خواهانی نر. (منتهی الارب). گویند: بالشاه وبله؛ ای شهوه الفحل. (منتهی الارب).
وبلی
[وَ بَ لا] (ع ص) گوسفند و شتر ماده که شیر بسیار فرودآرد بعد سخت دوشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
وبنه
[وَ نَ] (ع اِ) رنج. || (اِمص) گرسنگی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
وبوبه
[وَبْ وَ بَ] (ع مص) آماده به حمله شدن در جنگ. (منتهی الارب). آماده گردیدن برای حمله در جنگ. (ناظم الاطباء).