احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن داود الحدّاد مکنی به ابوسعید. محدث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن داود دینوری. رجوع به ابوحنیفهء دینوری شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن داود قِربی. محدث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن دراج. رجوع به احمدبن محمد بن دراج شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن درویش خلیفهء آقشهری. او راست: تحفه المشتاقین الی مناقب الصحابه والتابعین.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رازی. وی مناسک محمد بن حسن شیبانی را شرح کرده است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن راوندی. رجوع به ابن راوندی، و روضات ص54 و ابن خلکان شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رجب بن طیبغا المجدی الفرضی المیقاتی الشافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. علاّمهء بارع در فقه و نحو و فنونی از ریاضی. او علوم مذکوره را درس گفت و هم کتابها نوشت و مردم از وی فائدتها حاصل کردند و در بعض علوم منفرد بود و...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رداد. رجوع به احمدبن ابی بکربن محمد شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رزق الله الانصاری الحنفی. او راست مختصری در غریب جامع الاصول ابن اثیر.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رسلان مقدسی رملی ملقب بشهاب الدین. متوفی به سال 844 ه . ق. او راست شرح صحیح بخاری.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رشیدالدین فضل الله. رجوع به احمد (امیر...)بن خواجه رشیدالدین... شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رشید الکاتب مولی سلام الابرش. رجوع بعیون الانباء ج2 صص34 - 35 شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رشیق اندلسی کاتب مکنی به ابوالعباس. حمیدی ذکر او آورده و گوید پدر او از موالی بنی شهید بود و منشأ احمد به مرسیه(1) است و سپس بطلب ادب بقرطبه رفت و در فنون اَدب علم گشت و در صناعت رسائل باحسن خط بنهایت رسید و...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رضوان مکنی به ابوالحسن. یاقوت گوید گمان میکنم که او یکی از شاگران نحو اصحاب ابی علی فارسی است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رفاالسرمی الموصلی شاعر مکنی به ابوالحسن. او راست: المحب و المحبوب و المشموم و المشروب که در آن محاسن اشعار محدثین از غزل و خمریات و زهریات گرد آورده است. (کشف الظنون).
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رفاعه. رجوع به احمدبن محمد بن عبدالله بن علی... شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن الرفعه. رجوع به احمدبن محمد ملقب به نجم الدین...شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رکن الدین ابی یزیدبن محمد سرابی حنفی ملقب بشیخ شهاب الدین و مشهور به مولانازاده. متولد در عاشورای سال 754 ه . ق. وی پیش از بیست سالگی در بسیاری از علوم اتقان و در تدریس و افادت تقدم یافت و از شهر خویش رحلت کرد...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رمضان متخلص بوفقی. از شعرای ترک. منشأ او اسلامبول و در جامع وزیر علی پاشاچورللی منصب خطابت داشت و در 1151 ه . ق. درگذشت.
