احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن رجب بن طیبغا المجدی الفرضی المیقاتی الشافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. علاّمهء بارع در فقه و نحو و فنونی از ریاضی. او علوم مذکوره را درس گفت و هم کتابها نوشت و مردم از وی فائدتها حاصل کردند و در بعض علوم منفرد بود و بسال 850 ه . ق. درگذشت. او راست: کتاب زادالمسافر فی معرفه فضل الزائر. و رجوع به روضات ص85 س5 تا آخر شود.