ابوالضیاء
[اَ بُضْ ضیا] (اِخ) علی بن علی شبرامسلی. رجوع به علی... شود.
ابوالضیاح
[اَ بُضْ ضیا] (اِخ) نعمان یا عمیربن ثابت بن نعمان اوسی انصاری. صحابیست. او غزوهء بدر و احد و حدیبیه و خندق را دریافت و در غزوهء خیبر بدرجهء شهادت رسید.
ابوالضیف
[اَ بُضْ ضَ] (اِخ) خلیل بن هارون. رجوع به خلیل... شود.
ابوالضیفان
[اَ بُضْ ضَ] (اِخ) کنیت ابراهیم خلیل الرحمن.
ابوالطامی
[اَ بُطْ طا] (اِخ) جیاش بن نجاح. رجوع به جیاش... شود.
ابوالطحال
[اَ بُطْ طِ] (اِخ) عتبی. او راست: دیوان شعر.
ابوالطفیل
[اَ بُطْ طُ فَ] (اِخ) ابی بن کعب. صحابیست.
ابوالطفیل
[اَ بُطْ طُ فَ] (اِخ) الاحمسی. شبیل بن عوف بن ابی حیّه. او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات الله علیه کرد و بزهد معروف است و از عمر بن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.
ابوالطفیل
[اَ بُطْ طُ فَ] (اِخ) حارث بن شبیل بجلی. محدّث و ثقه است.
ابوالطفیل
[اَ بُطْ طُ فَ] (اِخ) شبیل بن عوف. رجوع به ابوالطفیل الاحمسی شود.
ابوالطمحان
[اَ بُطْ طَ مَ] (اِخ) القینی. شاعری از قضاعه از بنی قین بن جسر. دیوان او را ابوسعید سکری و ابن حبیب گرد کرده اند. (ابن الندیم).
ابوالطمع
[اَ بُطْ طَ مَ] (ع ص مرکب)خداوند طمع بسیار. طمّاع. خام طمع. آزمند.
ابوالطوق
[اَ بُطْ طَ] (اِخ) اعرابی. وی شوی شغفر است.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) ابن شهاب ابراهیم بن محمد بن شهاب. رجوع به ابن شهاب ابوالطیب ابراهیم... شود.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) احمدبن الحسین المتنبّی الکوفی. رجوع به ابوالطیب متنبّی... شود.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) احمدبن محمد. رجوع به ابن ابی الوفاء شرف الدین... شود.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ)حمدون بن حمزهء حنفی. رجوع به حمدون... شود.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) سهل بن سلیمان صعلوکی. یکی از علمای حدیث. آنگاه که بلاد ماوراءالنهر در تصرف ایلک خان درآمد سلطان محمود غزنوی ابوالطیب صعلوکی را با تبرکات هندوستان به ایلک خان فرستاد تا یکی از مخدرات خان را برای سلطان خطبه کند و ابوالطیب بدیار ترکستان شد...
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) سهل بن محمّد صعلوکی. رجوع به سهل... شود.
ابوالطیب
[اَ بُطْ طَیْ یِ] (اِخ) ضبّی. محمّدبن المفضل بن سلمه بن عاصم البغدادی. فقیه شافعی. او در فقه شاگرد ابن سریج بود و صاحب تألیفات عدیده است. وی بجوانی در سال 380 ه . ق. درگذشت.
