ابوصفوان

[اَ صَفْ] (اِخ) مهران. تابعی است و از ابن عباس روایت کند.

---

ابوصفوان

[اَ صَفْ] (اِخ) نصربن قدیدبن نصربن سیّار. از روات حدیث است.

---

ابوصفوان

[اَ صَفْ] (اِخ) یحیی بن قیس. از روات حدیث است.

---

ابوصفوان

[اَ صَفْ] (اِخ) یحیی بن هانی الرعینی. از روات حدیث است.

---

ابوصفیره

[اَ صَ رَ] (اِخ) حاتم بن مسلم. از روات حدیث است.

---

ابوصفیه

[اَ صَ فی یَ] (اِخ) ثابت بن دینار تابعی است.

---

ابوصفیه

[اَ صَ فی یَ] (اِخ) دینار. پدر ابی حمزهء ثمالی است. رجوع به دینار... شود.

---

ابوصفیه

[اَ صَ فی یَ] (اِخ) مولی رسول الله صلوات الله علیه. صحابی و از مهاجرین است و نام او نبه است.

---

ابوصمغان

[اَ صَ] (ع ص مرکب) آنکه چشمان قی آلود و پیخ گن دارد.

---

ابوصمغه

[اَ صَ غَ] (ع ص مرکب) رجوع به ابوصمغان شود.

---

ابوصواب

[اَ صَ] (اِخ) ظاهراً محتشمی از بزرگان موسیقی بوده است، معاصر عمارهء شاعر مروزی و عماره در حق او گوید:
با چنگ سغدیانه و با بالغ و کتاب
آمد بخان چاکر خود خواجه بوصواب.

---

ابوصید

[اَ ؟] (اِخ) نام موضعی میان بعقوبه و شهروان.

---

ابوصیر

[اَ] (اِخ) بوصیر. نام قریه ای قرب قاهره و شاعر مشهور محمد بوصیری صاحب قصیدهء برده از آنجاست. || نام موضعی در چهل هزارگزی اسکندریه بسوی مغرب. و آن اولین نقطه ای است که مسافرین بحری از خاک مصر بنظر آرند. || قصبه ای در هشتادوهشت هزارگزی شمال قاهره، به...

---

ابوصیف

[اَ صَ] (اِخ) یمنی. او راست: کتاب فضائل شعبان.

---

ابوصیفی

[اَ صَ] (اِخ) بشیربن میمون. از روات حدیث است.

---

ابوض

[اَ] (ع ص) فرس ابوض؛ اسپ تیزرو.

---

ابوضب

[اَ ضَب ب] (اِخ) شاعری است از عرب.

---

ابوضباب

[اَ ضِ] (ع اِ مرکب) سوراخ بر زمین و دیوار.

---

ابوضبی

[اَ ؟] (اِخ) موضعی در غرب شبه جزیرهء عمان.

---

ابوضرار

[اَ ضِ] (اِخ) مزرّد. رجوع به مزرّد... شود.

---