احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان بن نصر المالینی مکنی به ابوعبدالله. از بزرگان مشایخ هرات و از افاضل این طبقه است و زمان سلطنت سلطان محمود غزنوی را ادراک نموده و خود بزهد و ورع یگانهء روزگار بوده و بتقوی و تجرید فرید زمان و او نیز از عرفائیست که...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان طبیب اصفهانی. رجوع به ابن مندویه شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان بسری. محدث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان (قاضی فاضل) بیانی مصری مکنی به ابوالعباس متوفی به سال 643 ه . ق.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان جبلی. محدث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان سلمی.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان شیرازی مکنی به ابوبکر. او راست: کتاب القاب الرّواه یا کتاب الالقاب. وفات وی به سال 407 ه . ق. بود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان کندی دشناوی از مردم دشنی شهری بمصر ملقب بجلال الدین. فقیهی پرهیزکار. او راست: شرح تنبیه ابواسحاق شیرازی. وفات وی677 ه . ق. بود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان لخمی ملقب بقاضی الجماعه. او راست: مشرق فی اصلاح المنطق و آن لباب کتاب سیبویه است. و نیز تنزیه القرآن عما لایلیق بالبیان و الرّد علی النحاه. وفات وی را صاحب کشف الظنون به سال 502 ه . ق. در جائی و 592 و در...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان مصری ملقّب به بَحشل. محدّث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان مقدسی ملقب بشهاب الدّین حنبلی. او راست: البدر االمُنیر فی علم التعبیر. وفات وی به سال 697 ه . ق. بود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرّحیم بن حسین. امام ولیّالدین ابوزرعهء عراقی شافعی. او راست: المعین علی فهم ارجوزه ابن الیاسین و شرح تقریب الاسانید والد خود. و الدلیل القویم علی صحه جمیع التقویم. و اوهام اطراف الکتب السته یوسف بن عبدالرحمان مزی را جمع کرده است. و همچنین او راست:...
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرّحیم ابی خُبْزَه. محدث است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرّزاق طنطرانی مکنی به ابونصر و ملقّب به معین الدّین. او راست: القصیده الطنطرانیه.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرّزاق مغربی عالم و فقیه شافعی صاحب منظومهء معروف به تیجان العنوان و مؤلفات دیگر. تولد او بمغرب بود و در قاهره میزیسته. وی به سال 1096 ه . ق. وفات یافت.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرشید بخاری ملقب به وقام الدّین. او راست: شرح الجامع الصغیر محمد بن حسن شیبانی.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالسلام. رجوع به احمدبن عزالدین... شود.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالسلام ملقب به شهاب الدین شافعی. متولد به سال 847 ه . ق. و متوفی 931. او راست: اعلام المغرور ببعض اهوال الموت و القبور. و روض الازهار علی ریاض الانهار. و ترغیب السامع فی الصلوه علی خیر شافع.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالسلام کواری ادیب مکنی به ابوالعباس. او راست: صفوه الادب. و دیوان العرب که در حدود سال 595 ه . ق. تألیف شده است.
احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالسیدبن شعبان. ابوالعباس ملقب به صلاح الدین اربلی. حاجب ملک معظم مظفرالدین بن زین الدین صاحب اربل. او مردی ادیب و شاعر بود. ملک معظم وقتی بر وی خشم گرفت و محبوس کرد اما بزودی او را رها ساخت و احمد بشام نزد ملک مغیث رفت...
