احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان لخمی ملقب بقاضی الجماعه. او راست: مشرق فی اصلاح المنطق و آن لباب کتاب سیبویه است. و نیز تنزیه القرآن عما لایلیق بالبیان و الرّد علی النحاه. وفات وی را صاحب کشف الظنون به سال 502 ه . ق. در جائی و 592 و در جای دیگر و هم 594 گفته است.