ابوالقعقاع
[اَ بُلْ قَ] (ع اِ مرکب) کلاغ. (مهذب الاسماء). زاغ. (دهار). غراب.
ابوالقعقاع
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) الحرامی. سلمه بن تمام از او روایت کرده است.
ابوالقعقاع
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) عبدالرحمن خالد الجرمی. او از ابن مسعود و از او بشیربن ابراهیم روایت کند.
ابوالقماص
[اَ بُلْ قِ] (اِخ) محدث است و جریر از وی روایت کند.
ابوالقمراء
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) صحابیست.
ابوالقموس
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) زیدبن علی الجرمی یا العبدی. محدث است و عوف از او روایت کند.
ابوالقندین
[اَ بُلْ قُ دَ] (اِخ) اصمعی. رجوع به اصمعی... شود.
ابوالقوام
[اَ بُلْ قِ] (ع اِ مرکب) ناطف. شکرینه.
ابوالقیظان
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) از اوست کتاب النوادر. (ابن الندیم).
ابوالقین
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) صحابیست.
ابوالقین
[اَ بُلْ قَ] (اِخ) حضرمی. صحابیست.
ابوالکازیس
[اَ بُلْ] (اِخ)(1) مصحف نام ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوی نزد مردم اروپ.
(1) - Abulcasis.
ابوالکدری
[اَ بُلْ کُ] (ع اِ مرکب)کبوتر. (مهذب الاسماء).
ابوالکرم
[اَ بُلْ کَ رَ] (اِخ) بوصیری. رجوع به هبه اللهبن علی بن مسعود بوصیری شود.
ابوالکرم
[اَ بُلْ کَ رَ] (اِخ) خمیس بن علی بن احمد جوزی فقیه. رجوع به خمیس... شود.
ابوالکرم
[اَ بُلْ کَ رَ] (اِخ) مبارک بن حسن بن احمد بغدادی. رجوع به مبارک... شود.
ابوالکرم
[اَ بُلْ کَ رَ] (اِخ) نصرالدین وزیر ملک افضل. ابوالکرم لقب اوست و کنیت او ابوالفتح است. رجوع بنصرالدین ابوالفتح ملقب به ابوالکرم... شود.
ابوالکرم
[اَ بُلْ کَ رَ] (اِخ) هبه اللهبن مسعود بوصیری. رجوع به هبه الله... و رجوع به بوصیری... شود.
ابوالکلاب
[اَ بُلْ ؟] (اِخ) ابن ابوکلثم
لسان الحمره. خطیبی است از عرب، بلیغ و نساب و نام وی عبدالله بن حصین یا ورقاءبن اشعر.
ابوالکلاب
[اَ بُلْ ؟] (اِخ) عبدالله بن حصین. رجوع به ابوالکلاب بن لسان الحمره شود.