ابوالحسن بن النح
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ نِ ؟ ](اِخ) عالم نحو و اخبار و آثار و اشعار بوده است. (از ابن الندیم).
ابوالحسن بن خیران
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ نِ خَ ] (اِخ) فقیه شافعی. از کتب اوست: کتاب اللطیف. کتاب المقدمات. (ابن الندیم).
ابوالحسن بن کشکرایا
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ نِ ؟ ] (اِخ) رجوع به ابن کشکرایا شود.
ابوالحسن بوشنجی خراسانی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ شَ یِ خُ ] (اِخ) یکی از مشایخ صوفیه. او صحبت ابوعثمان حیری و ابن عطاء و ابوعمرو دریافت و سالی چند از موطن خویش دور بود و چون بازگشت او را بزندقه منسوب کردند از اینرو به نیشابور شد و بقیت عمر بدانجا...
ابوالحسن بهرامی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ بَ ](اِخ) کنیت استاد علی متخلص به بهرامی، از مردم سرخس و از شعرای زمان ناصرالدین سبکتکین. ابیات ذیل در لغت نامه ها از او شاهد آمده است:
چنان نمود بمن دوش ماه نو دیدار
چو یار من که کند گاه خواب خوش آسا
بماندم اینجا بیچاره...
ابوالحسن بهمنیار
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ بَ مَنْ ] (اِخ) ابن مرزبان دیلمی آذربایجانی. حکیم مشهور و یکی از اجلهء شاگردان شیخ الرئیس ابوعلی بن سینا. او در اول دین گبرگان داشت و سپس مسلمانی گرفت. و در علت پیوستن وی بخدمت ابن سینا آرند که آنگاه که وی هنوز...
ابوالحسن تلمیذ
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ تِ ](اِخ) طبیب بغدادی. او شاگرد سنان بن ثابت است و بروزگار بویهیان شهرت یافت و در سال 387 ه . ق. درگذشت.
ابوالحسن تهامی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ تَ / تِ ] (اِخ) علی بن محمد تهامی. شاعر مشهور عرب. او به سال 416 ه . ق. به مصر کشته شد.
ابوالحسن جلوه
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ جِ وَ ](اِخ) رجوع به جلوه... شود.
ابوالحسن حشوی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ حَشْ ] (اِخ) از قدمای حکماست و او سعی در تطبیق شرع با حکمت داشت. چنانکه در یکی از مصنفات خود گوید مراد از قلم عقل و از لوح نفس و از عرش فلک اعظم و از کرسی فلک ثوابت و از سماوات سبع،...
ابوالحسن حمامی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ حَمْ ما ] (اِخ) مقری است از مردم عراق.
ابوالحسن حمیری
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ حِ یَ ] (اِخ) نورالدین علی بن احمدبن حمدون، ادیب اندلسی، امام نحو و لغت بمائهء هفتم هجری. مولد و منشأ او شهر مالقه است و سپس بمشرق رفته و بدانجا اقامت گزیده است.
ابوالحسن خرقانی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ خَ رَ ] (اِخ) علی بن جعفر یا احمد. از مردم خرقان بسطام. یکی از مشایخ کبار صوفیه. تولد او در 352 و وفات روز سه شنبه دهم محرم 425 ه . ق. به هفتادوسه سالگی. کرامات بسیار از او نقل کنند. و بعضی...
ابوالحسن داودی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ و و ] (اِخ) از مردم بوسنج هرات. ظاهراً محدث و فقیهی است. رجوع به تاج العروس در کلمهء بوسنج شود.
ابوالحسن دمشقی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ دِ مَ ] (اِخ) یکی از رؤسای مقالصه، فرقه ای از مانویّه. (ابن الندیم).
ابوالحسن رمانی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ رُمْ ما ] (اِخ) علی بن عیسی بن علی بن عبدالله رمانی. اصل او از سرمن رآی و مولد او به بغداد در 296 ه . ق. او یکی از افاضل و مشاهیر ائمهء نحویین و متکلمین بغداد و عالمی کثیرالتصرف و بسیارتألیف و...
ابوالحسن سامی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ ] (اِخ)شاعری است، و وفات او به سال 302 ه . ق. بود. (ابن الندیم).
ابوالحسن سیاح
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ سَیْ یا ] (اِخ) علی بن ابی بکربن علی رحاله هروی الاصل موصلی المولد. نزیل حلب. گویند او همهء روی زمین بگشت و جملهء خشکیها و دریاها و کوهها و دشتها که پای آدمی بدان تواند رسیدن بپیمود. و وی را شیمت بر آن...
ابوالحسن سیمجور
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ ](اِخ) رجوع به ابوالحسین سیمجور، و رجوع به حبیب السیر ج1 صص 326-327 شود.(1)
(1) - حبیب السیر، نشانه ای است برای کتاب حبیب السیر، چ 1 طهران.
ابوالحسن شیرازی
[ اَ بُلْ حَ سَ نِ ](اِخ) او راست رساله ای در اسطرلاب. (کشف الظنون).(1)
(1) - کذا، و لعله ابوالحسین الرازی. (عبدالرحمن صوفی).