ابوالحسن خرقانی

[ اَ بُلْ حَ سَ نِ خَ رَ ] (اِخ) علی بن جعفر یا احمد. از مردم خرقان بسطام. یکی از مشایخ کبار صوفیه. تولد او در 352 و وفات روز سه شنبه دهم محرم 425 ه . ق. به هفتادوسه سالگی. کرامات بسیار از او نقل کنند. و بعضی گفته اند خرقان از قراء سمرقند است. دو رباعی ذیل از اوست:
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از گریه نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
گر دوست نبیند بچه کار آید چشم.
* * *
اسرار ازل را نه تو دانیّ و نه من
وین حرف معما نه تو خوانیّ و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
گر پرده برافتد نه تو مانیّ و نه من(1).
و رجوع به ابوالحسن علی بن جعفر شود.
(1) - این رباعی به خیّام نیشابوری نیز منسوب است.