ابوالتامور
[ اَ بُتْ تا ] (ع اِ مرکب) شیر. اسد. (المزهر).
ابوالتریک
[ اَ بُتْ تُ ] (اِخ) طرابلسی. محدث است.
ابوالتقی
[ اَ بُتْ تَ ] (اِخ) رجوع به ابوالبقا هشام... شود.
ابوالتقی
[ اَ بُتْ تُ قا ] (اِخ) محمد بن حسن. محدثی است.
ابوالتواریخ
[ اَ بُتْ تَ ] (اِخ) لقب مورخ مشهور یونان هرودوتس. هرودوت.
ابوالثناء
[ اَ بُثْ ثَ ] (اِخ) شمس الدین محمودبن ابی القاسم عبدالرحمن بن احمدبن محمد بن ابی بکر اصفهانی. مولد او674 ه . ق. در اصفهان و هم بدانجا به تحصیل علوم و فنون پرداخت و در علوم عربیت ماهر گردید و سپس به دمشق شد و در آنجا ابن...
ابوالثناء
[ اَ بُثْ ثَ ] (اِخ) کنیت محمودبن مسعودبن المصلح الشیرازی، معروف بملا قطب.
ابوالثوربن محمد
[ اَ بُثْ ثَ رِ نِ مُ حَمْ مَ ] (اِخ) ابن عبدالرحمن. تابعی است.
ابوالجارود
[ اَ بُلْ ] (اِخ) کنیت زیادبن ابی زیاد خراسانی. امام طائفهء جارودیه، از غُلات زیدیه که متجاهر به سبّ شیخین بوده است و لقب او سُرحوب است. ابن الندیم او را مکنی به ابوالنجم و نامش را زیادبن المنذر العبدی میگوید. و معاصر بوده است با جعفربن محمد بن...
ابوالجاموس
[ اَ بُلْ ] (اِخ) نوربن یزید اعرابی. یکی از فصحای بدوی. گویند او گاهی ببصره میشد و بر آل سلیمان فرود می آمد و نیز گویند ابن المقفع فصاحت از او فراگرفت. و ظاهراً هم شخص او و هم نسبت تعلم ابن المقفع از او مصنوع و مجعول و...
ابوالجحاف
[ اَ بُلْ جَحْ حا ] (اِخ) لقب ابومحمد رُؤْبه بن عجاج. رجوع به رُؤْبه بن... شود.
ابوالجراح
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) نام یکی از فصحای عرب، معاصر یحیی بن خالد. (از ابن الندیم). و رجوع به ابوالجراح العقیلی شود.
ابوالجراح العقیلی
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) یکی از فصحای عرب. و شاید ابوالجراح معاصر یحیی بن خالد همین عقیلی باشد.
ابوالجرباء
[ اَ بُلْ جَ ] (اِخ) عاصم بن دلف. ساربان جمل عائشه بجنگ جمل.
ابوالجعد
[ اَ بُلْ ؟ ] (ع اِ مرکب) شتر؟
ابوالجناب
[ اَ بُلْ جَنْ نا ] (اِخ) شیخ نجم الدین طامّه الکبری. احمدبن عمر بن محمد بن عبدالله صوفی خیوقی خوارزمی. مولد او به سال 540 ه . ق. در خوارزم. و گویند کنیت ابوالجناب را رسول صلوات اللهعلیه در خواب بدو داد. و گاهی او را شیخ نجم الدین...
ابوالجنوب
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) یکی از خاندان بنی مروان بن ابی حفصه. پدر ابوالسمط مروان. (از ابن الندیم).
ابوالجوائز
[ اَ بُلْ جَ ءِ ] (اِخ) حسن بن محمد بن بادی واسطی. فاضلی ادیب و شاعر. او به بغداد میزیست. مولد وی382 ه . ق. و وفات در سال 460 بوده است.
ابوالجود
[ اَ بُلْ ] (اِخ) اتابک عمادالدین زنگی بن آق سنقربن عبدالله، ملقب به ملک المنصور، صاحب موصل. او نخستینِ اتابکان موصل است (از 521 تا 541 ه . ق.).
ابوالجود
[ اَ بُلْ ] (اِخ) قاسم بن محمد بن رمضان العجلانی. از علمای نحو بمذهب بصریین. او با محمد بن اسحاق ابوالفرج ابن الندیم قریب العهد بوده است. او راست: کتاب المختصر للمتعلمین. کتاب المقصور و الممدود. کتاب المذکر و المؤنث. کتاب الفرق. (ابن الندیم).