ابواحمد
[اَ اَ مَ] (اِخ) رجوع به محمد بن عبدالنبی بن عبدالصانع نیشابوری شود.
ابواحمد
[اَ اَ مَ] (اِخ) رجوع به محمد بن محمودبن سبکتکین شود.
ابواحمد
[اَ اَ مَ] (اِخ) کنیت الموفق طلحه، برادر المعتمد خلیفهء عباسی. آنگاه که معتمد در لذات و ملاهی منهمک گشت طلحه زمام امور به دست گرفت و تا سال 278 ه . ق. بزیست.
ابواحمد
[اَ اَ مَ] (اِخ) یحیی بن علی. رجوع به بنومنجم شود.
ابواحمد الخلال
[اَ اَ مَ دِلْ خَلْ لا](اِخ) دیوان ابوالعباس النامی را گرد کرده است. (ابن الندیم).
ابواحمدبن الحلاب
[اَ اَ مَ دِ نِلْ ؟](اِخ) یکی از علمای نحو و لغت. (از ابن الندیم).
ابواحمد دیرانی
[اَ اَ مَ دِ دَ] (اِخ) یکی از سرداران بغداد در محاربهء دیرالعاقول و از او طبری نام برده است.
ابواحمد عمر بن الرضیع
[اَ اَ مَ عُ مَ رِ نِرْ رَ] (اِخ) از مشایخ شیعه و راوی فقه از ائمه. (ابن الندیم).
ابواحمد قلانسی
[اَ اَ مَ دِ قَ نِ] (اِخ) از بزرگان صوفیه در قرن سوم هجری معاصر با جنید و امثال اوست. به سال 290 ه . ق. در سفر حج درگذشت.
ابواخزم طائی
[اَ اَ زَ مِ] (اِخ) یکی از اجداد حاتم طی است.
ابوادراس
[اَ اَ] (ع اِ مرکب) شرم زن. فرج المرأه. (مهذب الاسماء).
ابوادراص
[اَ اَ] (ع ص مرکب) احمق.
ابوادریس
[اَ اِ] (ع اِ مرکب) شرم مرد. ایر. نره. آلت مردی.
ابوادریس خولانی
[اَ اِ سِ خَ] (اِخ)فقیه معروف بزمان معاویه و پس از وی. او در زمان عبدالملک مروان منصب قضا داشت. وفات او به سال 80 ه . ق. بوده است.
ابوادهم کلابی
[اَ اَ هَ مِ کِ] (اِخ) نام یکی از فصحای عرب.
ابواذلغ
[اَ اَ لَ] (اِخ) قومی از بنی عامر که بکثرت نکاح مشهورند.
ابواربع و اربعین
[اَ اَ بَ عِنْ وَ اَ بَ] (ع اِ مرکب) هزارپا. گوش خزَک. گوش خارک. ابوسبع و سبعین. پرپایه. سدپایه. اسقولوفندریون.(1)
(1) - این کلمه با Scolopendre فرانسوی از یک اصل است.
ابواز
[اَبْ] (ع اِ) جِ باز و بازی، معرب باز (پرندهء شکاری). بازها.
ابواز
[اَبْ] (اِخ) نام کوهی از ابی بکربن کلاب در اطراف نملی. (مراصد).
ابواسامه
[اَ اُ مَ] (اِخ) کنیت جناده بن محمد لغوی هَرَوی ازدی. رجوع به جناده... شود.