ابوخشینه
[ اَ خُ شَ نَ ] (اِخ) صاحب الزیادی. محدث است و محمد بن سواء از او روایت کند.
ابوخصب
[ اَ خَ ] (ع اِ مرکب) گوشت. لحم.
ابوخصیب
[ اَ خَ ] (اِخ) وهیب بن عبدالله نسائی. یکی از رجال خراسان. وی بزمان هارون خلیفه بر عرب طغیان کرد و هارون علی بن عیسی بن ماهان را بدفع او فرستاد و در حربی که به سال 183 ه . ق. روی داد مغلوب گشت و بار دیگر در...
ابوخضیر
[ اَ ؟ ] (اِخ) نام محلی است در حدود فلاحیه.
ابوخطاب
[ اَ خَطْ طا ] (ع اِ مرکب)پلنگ. نمر. (المزهر). ابوخلعه. || حِدَأَه. موش گیر. (مهذب الاسماء). غلیواژ. گوشت ربا. و رجوع به ابوالخطاف شود.
ابوخطاب
[ اَ خَطْ طا ] (اِخ) ابن دحیه بن عمر بن حسن بن جمیل الکلبی الذاتی [ شاید: دانی؟ ] السبتی الاندلسی، ملقب به ذوالنسبین. ادیب لغوی و محدث. مولد او اندلس به سال 587 ه . ق. بود و وجه تلقیب او به ذوالنسبین آن است که از طرف...
ابوخفاجه
[ اَ خَ جَ ] (اِخ) نام کوهی است بمشرق شهر تونس و بر قلهء آن آثار عتیقه یافت شود.
ابوخفاف
[ اَ خُ ] (اِخ) سعیدبن عمیر. محدث است.
ابوخفاف
[ اَ خُ ] (اِخ) ناجیه بن کعب العنزی. محدث است.
ابوخلاد
[ اَ خَلْ لا ] (اِخ) صحابی است و ابوفروه از او روایت کند.
ابوخلاد
[ اَ خَلْ لا ] (اِخ) تابعی است و از عمر بن الخطاب روایت کرده است.
ابوخلاد
[ اَ خَلْ لا ] (اِخ) محمد بن وراد الحمیری. محدث است و معاذبن رفاعه از او روایت کند.
ابوخلاس
[ اَ خَلْ لا ] (اِخ) شاعر رئیس جاهلی و یکی از اشراف. و زبان بن علی بن عبدالواسع و پسر او خالدبن زبان از ذریهء اویند.
ابوخلاف
[ اَ خِ ] (اِخ) کنیت ابلیس.
ابوخلثا
[ ] (معرب، اِ) مصحف انخسا و انخوسا.
ابوخلخال
[ اَ خَ ] (اِخ) موضعی قرب باطلاق ابوکلام بر ساحل غربی دجله نزدیک مقام عزیز.
ابوخلخلان
[ اَ خَ خَ ] (اِخ) موضعی بشمال تکریت بر ساحل غربی دجله.
ابوخلده
[ اَ خَ دَ ] (اِخ) بشربن المعتمر را در رد ابوخلده کتابی است. (ابن الندیم).
ابوخلده
[ اَ خَ دَ ] (اِخ) حنظله. تابعی است و از امیرالمؤمنین علی و عمر و عمار و ابن مسعود حدیث کند.
ابوخلده
[ اَ خَ دَ ] (اِخ) خالدبن دینار سعدی تمیمی بصری. تابعی است و از انس و ابوالعالیه و حسن روایت کند.
