جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه خلد: (تعداد کل: 5)
خلد
[خَ] (ع مص) موی سپیده نشده کلانسال گردیدن (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد ||) مقیم در جایی گردیدن (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) یقال: خلد بالمکان او خلد الی المکان || همیشه ماندن (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).
خلد
[خُ / خَ] (ع اِ) موش کور که جانوریست کور زیرزمین هرگاه پیاز یا گندنا بر سوراخ وی نهند، از بوی آن برآید و شکارش کنند ج، مناجذ، از غیر لفظ آن مانند مخاض که جمع خلقه است (از ناظم الاطباء) مرحوم دهخدا معتقدند: در زبان عربی جلذ نیز بمعنی...
خلد
[خُ] (ع اِ) نوعی از قبره (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد ||) دست برنجن (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) ج، خِلدَه || گوشواره (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ج، خِلدَه || بقا همیشگی (منتهی الارب)...
خلد
[خَ لَ] (ع اِ) حال (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد ||) دل یقال: وقع ذلک فی خلدی؛ ای فی قلبی || نفس (منتهی الارب) (از تاج العروس ||) نام مرضی است که اسب می گیرد و بر اثر این مرض یک نقطه از بدن...