جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه حبک: (تعداد کل: 5)
حبک
[حُ بُ] (ع اِ) جِ حَبیکَه و حِباک. راهها به کوه. راهها به آسمان. راههای آسمان. (ترجمان جرجانی) (مهذب الاسماء). راههای ستارگان. || راهها به جامه. || موی مجعد. (غیاث اللغه) (آنندراج). شکن آب. (آنندراج). || شکن زره. || ریگ توده. (آنندراج). || ذوالحبک؛ آسمان. (غیاث اللغات).
حبک
[حَ] (ع مص) تیز دادن. گوزیدن. || حبک در بیع؛ رد کردن آن. || حبک ثوب؛ نیکو بافتن جامه را. نیک بافتن. (تاج المصادر بیهقی). || بستن. || استوار و نیکو کردن هر چیزی. استوار کردن. (مهذب الاسماء) (تاج المصادر بیهقی). || گردن زدن. || بریدن. بریدن گردن. رجوع به...
حبک
[حُ بُک ک] (ع ص) سخت.
حبک
[حَ بَ] (ع اِ) بیخ انگور. (آنندراج).
حبک
[حِ بَک ک] (ع ص) ناکس و فرومایه.