[نَ] (ص نسبی) منسوب به مینو. بهشتی. جنتی. || روحانی. رجوع به مینو شود.
- جهان (عالم) مینوی؛ جهان روحانی. عالم مینوی. مقابل دنیا و گیتی.
(اِ) مینو. بهشت :
وزان شارسان سوی مانوی راند
که او را جهاندار مینوی خواند.
فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی 43/1120).
رجوع به مینو شود.
[نُ] (اِخ) مجتبی. دانشمند ایرانی متولد سال 1282 ه . ش. تحصیلات ابتدائی او در سامره و تهران و تحصیلات متوسطهء وی در دارالفنون و دارالمعلمین مرکزی و تحصیلات و مطالعات دانشگاهی و عالی او در کینگز کالج (لندن) و مدرسهء مطالعات آسیائی دانشگاه لندن بود. شغل های اداری وی:...