جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه مکر: (تعداد کل: 6)
مکر
[مَ] (ع اِمص، اِ) فریب. (منتهی الارب). فریب. ریو. تنبل و حیله و خدعه و فریب دادگی و تزویر و ریا و دورویی و غدر. (ناظم الاطباء). فریب و با لفظ بستن و کردن مستعمل. (آنندراج). دستان. فسون. افسون. گربزی. خداع. خدیعت. ترفند. کید. مکیدت. سگالش. بدسگالی. چاره. خِبّ. تلبیس....
مکر
[مَ] (ع مص) بدسگالیدن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن). بدسگالیدن و فریفتن. (مجمل اللغه) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). خدعه کردن. (از اقرب الموارد) : استکباراً فی الارض و مکرالسیی ء و لایحیق المکر السیی ء الاباهله. (قرآن 35/43). فانظر کیف کان عاقبه مکرهم انا دمرناهم و قومهم اجمعین. (قرآن...
مکر
[مَ] (ع اِ) جِ مَکرَه. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مکره شود.
مکر
[مَ کَ] (ع مص) سرخ گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مکر
[مَ کَرر] (ع اِ) حرب جای. (منتهی الارب) (آنندراج). میدان جنگ و جای کارزار. (ناظم الاطباء). جای برگشتن و حمله آوردن در جنگ. (از اقرب الموارد).
مکر
[مِ کَرر] (ع ص) برگردنده و حمله آورنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کَرّار. (از اقرب الموارد). || فرس مکر؛ اسب جنگ و حمله. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).