جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه فتن: (تعداد کل: 5)
فتن
[فَ تَ] (اِ) شکل و شمایل. (برهان).
فتن
[فَ] (ع مص) آزمودن چیزی را. (منتهی الارب). || به شگفت آوردن کسی را. || در فتنه افکندن کسی را. || در فتنه افتادن کسی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || در آتش سوختن. (منتهی الارب). سوختن. (ترجمان علامهء جرجانی) (اقرب الموارد). || در رنج افکندن. (ترجمان علامه جرجانی). || (اِ)...
فتن
[فِ تَ] (ع اِ) جِ فتنه :
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غشّ و جانش بی فتن.
منوچهری.
نشنیده ام اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد در چمن سروی بدین خوش منظری.
سعدی.
رجوع به فتنه شود.
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غشّ و جانش بی فتن.
منوچهری.
نشنیده ام اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد در چمن سروی بدین خوش منظری.
سعدی.
رجوع به فتنه شود.
فتن
[فُ] (ع اِ) جِ فتین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فتین (ع اِ) شود.