فتن
[فِ تَ] (ع اِ) جِ فتنه :
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غشّ و جانش بی فتن.
منوچهری.
نشنیده ام اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد در چمن سروی بدین خوش منظری.
سعدی.
رجوع به فتنه شود.
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غشّ و جانش بی فتن.
منوچهری.
نشنیده ام اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد در چمن سروی بدین خوش منظری.
سعدی.
رجوع به فتنه شود.