جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه شاددل: (تعداد کل: 2)
شاددل
[دِ] (ص مرکب) خوش طبع و خوشحال. (آنندراج) :
بفرمود تا باز گردد ز راه
شود شاددل سوی تخت و کلاه.فردوسی.
بزد کوس و برداشت از نیمروز
شده شاددل شاه گیتی فروز.فردوسی.
ابر هفت کشور بود پادشا
یکی شاددل باشد و پارسا.فردوسی.
تو شادخوار و شادکام و شادمان و شاددل
بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین.
فرخی.
ره بُر...
بفرمود تا باز گردد ز راه
شود شاددل سوی تخت و کلاه.فردوسی.
بزد کوس و برداشت از نیمروز
شده شاددل شاه گیتی فروز.فردوسی.
ابر هفت کشور بود پادشا
یکی شاددل باشد و پارسا.فردوسی.
تو شادخوار و شادکام و شادمان و شاددل
بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین.
فرخی.
ره بُر...
شاددل
[دِ] (اِخ) نامی از نامهای ایرانی : و پسر شاددل که امیر عدن بود آب آورده بود از جای دور مال بسیار بر آن خرج کرده... و به دشت عرفات برده و آنجا حوضها ساخته که در ایام حج پرآب کنند. (تاریخ سیستان).