[بَ] (نف مرکب) کسی که در امری یا در همهء امور بنظر سوءظن نگرد(1) مقابل خوش بین. (فرهنگ فارسی معین). آنکه چشم به عیب دیگران دارد. چشمی که بدی را می بیند :
یکی آنکه در نفس خودبین مباش
دگر آن که در جمع بدبین مباش.
سعدی (بوستان).
دیدهء بدبین بپوشان ای کریم عیب...