جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه بداهه: (تعداد کل: 4)
بداهه
[بَ هَ] (ع مص) ناگاه و نااندیشیده آمدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). بدهه بداهه؛ ناگاه و نااندیشیده آمد او را. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). بَدْه. بَدیهَه. (از منتهی الارب). || استقبال کردن کسی را با کاری: بدههُ بامر؛ استقبال کرد او را...
بداهه
[بَ هَ] (ع اِ) آغاز هر چیز. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج). بده. (از منتهی الارب). || ناگاه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مفاجاه. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). بدیهه. (از اقرب الموارد). بده. (از منتهی الارب). || ناگاه آینده. (از منتهی الارب) (ناظم...
بداهه
[بُ هَ] (ع اِ) بَداهَه. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به همهء معانی مادهء قبل شود. || اول رفتار اسب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اول رفتن اسب. (مهذب الاسماء).
بداهه
[بَ هَ / هِ] (از ع، مص) بداهه. بداهت. رجوع به این کلمه ها شود.