جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه ایما: (تعداد کل: 4)
ایما
[اَ] (ع حرف) صاحب منتهی الارب در ذیل «اما» آرد: گاهی بجهت ثقل تضعیف میم اول آن را به یا بدل کنند چنانکه در قول عمر بن ربیعه آمده: رَأَت رجلاً ایما اذ الشمس عارضت فیضحی و ایما بالعشی فیحضر. (منتهی الارب). رجوع به «اِمّا» شود.
ایما
(ع مص) ایماء. (از فرهنگ فارسی معین). مأخوذ از تازی اشاره و نشان دادن به انگشت و جز آن. (ناظم الاطباء). اشاره. (فرهنگ فارسی معین) :
نهاده جهان و فلک چشم و گوش
بایما و فرمان خسرو ملک.مسعودسعد.
غیر نطق و غیر ایما و سجل
صد هزاران ترجمان خیزد ز دل.مولوی.
- ایما کردن؛ ایما...
نهاده جهان و فلک چشم و گوش
بایما و فرمان خسرو ملک.مسعودسعد.
غیر نطق و غیر ایما و سجل
صد هزاران ترجمان خیزد ز دل.مولوی.
- ایما کردن؛ ایما...
ایما
[اَیْ یَ] (ع ص) کلمه ایست دال بر معنی کمال و همیشه صفت نکره واقع میشود. مانند: مررت برجل ایما رجل؛ یعنی گذشتم بر مردی که کامل بود در صفات مردی. (ناظم الاطباء).
ایما
(ضمیر) ضمیر اشاره به جمع متکلم مع الغیر ضمیر شخصی منفصل. (فرهنگ فارسی معین) : اکنون ایشان را و ما را جان همی کند یا نه ایما ماند و نه ایشان. (تاریخ سیستان).