جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
        
        جستجوی معنی واژه اسکندریه: (تعداد کل: 6)
اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ) شهری بمصر. || دهی میان حماه و حلب. || شهری به مرو. || شهری به صغد سمرقند. || نام دیگر بلخ. || دهی میان مکه و مدینه. || دهی بر دجله نزدیک واسط. || شهری در مجاری انهار بهند. || شهری بارض بابل. ||...                    
                                            
                                    اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ) اسکندر در سفر جنگی بهند، پس از ورود بولایت سودرس ها و مالیان و مطیع کردن آنان، درین ولایت شهری بنا کرد که موسوم باسکندریه گردید. (ایران باستان ص1843).                    
                                    اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ) اسکندر در بازگشت از سفر هند بایران، در کنار اقیانوس جای مساعدی، در جوار بندری انتخاب و شهری بنا کرد که موسوم باسکندریه شد (این محل را کراچی کنونی میدانند). (ایران باستان ص1857 و 1862).                    
                                    اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ) شهری در قفقاز (پاراپامیز) بنام اسکندر مقدونی. (ایران باستان ص 1777).                    
                                    اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ)(1) شهری بایتالیا (پیِه مُن) در کنار رود تانارو، شعبهء رود پو دارای 90000 سکنه و صنایع و محصولات شیمیایی.
(1) - Alexandrie.
                                    (1) - Alexandrie.
اسکندریه
                        [اِ کَ دَ ری یَ] (اِخ)(1)اسکندریهء ایسوس در کنار دریای مغرب، بناکردهء آن تی گُن اول، از سلسلهء سلوکیان. (ایران باستان ص2111).
(1) - Alexandrette.
                                    (1) - Alexandrette.
 
  
 
