جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه اتباع: (تعداد کل: 3)
اتباع
[اَ] (ع ص، اِ) جِ تابع. تبع. پس روان. پس روندگان. تابعین. پیروان : صندوق های شکاری برگشادند تا نان بخوردند و اتباع و غلامان و حاشیه همه بخوردند. (تاریخ بیهقی). بخدمت پادشاه نبوده است و عادت و اخلاق ایشان پیش چشم نمی دارد که سروکار نبوده است او را...
اتباع
[اِ] (ع مص) پیروی کردن. از پی رفتن. از پی فراشدن. (تاج المصادر بیهقی). پس روی کردن. در پی رفتن. از پس فراشدن. || بازپس داشتن. در پی داشتن. || دررسانیدن. (زوزنی). || واپس کردن. (زوزنی). || در پی فرستادن. || رسیدن بکسی. دررسیدن. (تاج المصادر بیهقی). از پس دررسیدن....
اتباع
[اِتْ تِ] (ع مص) پس روی کردن. در پی رفتن و رسیدن بکسی. (منتهی الارب). || برات گرفتن. (منتهی الارب). حواله گرفتن.