تنیس

[تِ] (انگلیسی، اِ)(1) از بازیهایی که در سالن یا در هوای آزاد، بوسیلهء دو یا چهار نفر در زمینی مسطح، آسفالت شده یا چمن پوش و بشکل مستطیل انجام می گیرد. لفظ تنیس احتما از طریق زبان فرانسوی از نام شهر قرون وسطایی تنیس(2) در مصر سفلی گرفته شده است که منسوجاتش معروف بود و این بازی بمناسبت جنس نخستین توپهای تنیس به این نام خوانده شد. اندازهء زمین تنیس برای بازی دو نفر 78 پا (فوت) در 28 پا و برای بازی چهارنفری 78 پا در 36 پا است. وسایل بازی عبارتند از تور، راکت و توپ. تور را در نیمهء زمین و بموازات عرض آن کار می گذارند، ارتفاع وسط تور از زمین سه پا است. کیفیت بازی چنین است که یکی از بازیکنان توپ را با راکت خود طبق قوانین معین از روی تور بزمین حریف می زند و حریف نیز با راکت خود توپ را برمی گرداند و این رفت و برگشت توپ آنقدر ادامه می یابد تا یکی از طرفین بازی موفق به بازگرداندن توپ به زمین حریف نشود. هر طرف که امتیازاتش زودتر به حد نصاب معینی برسد برنده است. منشأ اغلب بازیهای با راکت بازیی است که بزبان انگلیسی آنرا کورت تنیس(3) می نامند و در حوالی قرن 14 میلادی احتما بوسیلهء فرانسویان اختراع شد و پس از 1500 م. مورد توجه دربارهای فرانسه و انگلستان واقع شد... بازی تنیس بصورت فعلی بوسیلهء والتر وینگفیلد در انگلستان ابتکار شد (1873 م.). (از دایره المعارف فارسی). قطر توپ تنیس معمو کمتر از 35/6 سانتیمتر و بیشتر از 67/6 سانتیمتر نیست و وزنش نیز حداقل 70/56 گرم و حداکثر 47/58 گرم است. (از لاروس بزرگ). رجوع به لاروس انسیکلوپدی ورزشها(4)صص447-465 شود. (1) - Tennis.
(2) - رجوع به تنیس (اِخ) شود. (3) - Court Tennis. (4) - Larousse Encyclopedie des
Sports.