آذرتش

[ذَ تُ] (اِ مرکب) بعض از فرهنگها این کلمه را ضبط کرده و معنی سمندر بدان داده و شعر ذیل را شاهد آورده اند :
درروَد بی زخم و زجر و درشود بی ترس و بیم
همچو آذرتش به آتش همچو مرغابی بجوی.
منوچهری(1).
و بعضی آذرشین را همین معنی داده و به همین شعر استشهاد کرده اند ولی ظاهراً صحیح آن آذرشب است.
(1) - در نسخه ای از منوچهری که در 1051 ه . ق. کتابت شده و ظاهراً قدیمترین نسخه ای است که از منوچهری موجود است «آذرشب» نوشته شده است.