تزویر

[تَزْ] (ع مص) بیاراستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). آراستن و بر پای داشتن چیزی را و راست و نیکو کردن آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بیاراستن و نیکو گردانیدن و راست کردن چیزی. (آنندراج از کنز). آراستن و بر پای داشتن چیزی. (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغه). آراستن دروغ را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مکر و فریب کردن و بیاراستن دروغ. (غیاث اللغات). تزیین دروغ. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). فهو مزور؛ ای سموهُ بالکذب. (متن اللغه). || (اِ) فریب و مکر و دروغ و دورویگی و نفاق و غدر و حیله و ریو. تلبیس. (ناظم الاطباء) : تمویه و تزویر آنها مرا در خشم او افکند. (کلیله و دمنه).
ترا حرفی به صد تزویر در مشت
منه بر حرف کس بیهوده انگشت.نظامی.
زهد پیدا کفر پنهان بود چندین روزگار
پرده از سر برگرفتم اینهمه تزویر را.سعدی.
گره بر سر بند احسان مزن
که این زرق و شید است و تزویر و فن.
(بوستان).
از آن تصویر و تزویر استکشاف فرمود. (ترجمهء تاریخ یمینی چ1 تهران ص431). || اصلاح و نیکو کردن هر چیزی از خیر و شر. (از متن اللغه). || مایل گردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (المنجد). || گرامی داشتن زائر را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (المنجد): استضات بهم فنورونی و زرتهم فزورونی. (اقرب الموارد). || احسان کردن قوم بصاحب و بزرگ خود. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || باطل گردانیدن شهادت را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغه). || نشان و علامت کردن به زور و بهتان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد): زور نفسه اذا رشحها بالزور. (منتهی الارب). || دروغ بستن به کسی. || تهمت زدن بر کسی. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || دروغ ظاهر کردن. (آنندراج از منتخب). || آماده کردن کلام را در نفس خود. || چیزی را بخاطر نیکویی آن خاص خویش کردن. (از اقرب الموارد). || خوردن مرغ تا آنجا که چینه دانش برآید. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). || تزویر خط، ساختن آن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). مانند کسی خط نوشتن. خط کسی را تقلید کردن : مزور بحسن خطه علی ابی عبدالله بن مقله تزویراً لایکاد یفطن له. (معجم یاقوت چ مارگلیوث ج 1 ص411).