ترکه
[تَ کَ / کِ] (اِ) شاخهء بلند و باریک و سبز از هر درختی مانند ترکهء انار و ترکهء بید. (ناظم الاطباء). شاخ تر و باریک درخت. شاخ باریک و لمس بی گره، یکساله یا دو سالهء درختی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : که ایشان را مثل زدند و تشبیه کردند در این کتابها به زرعی و کشتی (اخرج شطأه) که ترکه برآرد. (ابوالفتوح ج 9 ص769 ذیل تفسیر کزرع اخرج شَطْأَهُ سوره 48 آیه 29).