تربیه
[تَ یَ / یِ] (از ع، ص) در بیت زیر بمعنی مربّی، یعنی پرورده :
تربیهء آن آفتاب روشنیم
ربی الاعلی از آن رو می زنیم(1).مولوی.
(1) - ن ل: از آن برمیزنیم.
تربیهء آن آفتاب روشنیم
ربی الاعلی از آن رو می زنیم(1).مولوی.
(1) - ن ل: از آن برمیزنیم.