ابوالقاسم
[اَ بُلْ سِ] (اِخ) جعفربن حسین بن قاسم بن محب اللهبن قاسم بن مهدی موسوی (سید...). یکی از علمای عهد صفوی. مولد او به سال 1090 ه . ق. در اصفهان. پس از تحصیل علوم وقت در فتنهء افغان بخونسار پناهید و هم بدانجا اقامت گزید و به سال 1158 ه . ق. در آن شهر درگذشت. او راست: مناهج المعارف در کلام. تعلیقاتی بر ذخیرهء سبزواری در فقه. تتمیم الایضاح در ترتیب کتاب ایضاح علامه، و کتب و رسائل دیگر در ابواب مختلفهء فقه. و او را در ادب مقامی شامخ بوده است و رسائل و منشآت و اشعار داشته. سیدمحمدباقر صاحب روضات الجنات از احفاد اوست.