تداکؤ
[تَ کُءْ] (ع مص) گردآمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ازدحام. (تاج العروس). || زحمت دادن. || راندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تدافع. (تاج العروس) :
و قربوا کلَّ صِهْمیم مناکبه
اذا تداکأ منهُ دفعه شنفا.
ابن مقبل (از تاج العروس).
و قربوا کلَّ صِهْمیم مناکبه
اذا تداکأ منهُ دفعه شنفا.
ابن مقبل (از تاج العروس).