تحصیلدار

[تَ] (نف مرکب) جمع کنندهء مالیات. (ناظم الاطباء). نوکر مخصوص ادارهء مالیه که مالیات وصول میکند. این لفظ جدیدالاستعمال است و در زمان مشروطهء ایران پیدا شده(1). (فرهنگ نظام) : اسناد خرج دفتری و مفاصای صاحب جمعان و تحویلداران و تحصیلداران و تعلیقجات مناصب جزو و کل به مهر وزراء اعظم رسیده. (تذکره الملوک چ 2 ص7).
(1) - چنانکه از شاهد معنی پیداست این کلمه در دورهء صفویه مستعمل بوده و کتاب تذکره الملوک بین سالهای 1137 تا 1142 ه . ق. تألیف شده است.