ابوالفضل

[اَ بُلْ فَ] (اِخ) محمد بن حسن ختلی. یکی از شیوخ تصوف در اواخر مائهء چهارم و اوائل مائهء پنجم هجری. ابتدا در خراسان میزیست سپس به شام شد و در بیت الجبرین اقامت گزید و او شیخ ابوالحسن علی بن عثمان هجویری غزنوی صاحب کتاب کشف المحجوب است. ابوالفضل عالم بعلم تفسیر و روایات بود و مرید شیخ ابوالحسین حصری و صاحب سرّ اوست و از اقران ابوعمرو قزوینی و ابوالحسن سالبه است و مدّت 60 سال در عزلت و انزوا گذرانید و بیشتر به جبل لکام میبود و عمری دراز یافت و از سخنان اوست که «الدنیا یوم و لنا فیها صوم». اوست و هم در بیت الجبرین درگذشت، ظاهراً در اوایل مائهء پنجم. رجوع به نامهء دانشوران ج 2 ص 271 و کشف المحجوب هجویری و نفحات الانس جامی شود.