تأکر
[تَ ءَکْ کُ] (ع مص) اکره کندن. (منتهی الارب) (آنندراج). یعنی گود کندن. (آنندراج). گَوْها بزمین فروبردن درخت نشاندن را. (تاج المصادر بیهقی) (از زوزنی). گودال کندن و گود کردن زمین برای نشانیدن درخت. (ناظم الاطباء). تأکر زمین؛ حفره کندن آن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).