تاج الدین

[جُدْ دی] (اِخ) (خواجه...) مشیری(1) از وزراء شاه محمودبن امیرمحمدبن امیر مظفر از امراء آل مظفر است: مشیری صاحب تدبیر و وزیری پر تزویر بود مدتی مدید در غایت اعتبار و اختیار بوزارت و نیابت شاه محمود قیام و اقدام می نمود بصحت پیوسته که در سنه 770 ه . ق. شاه شجاع را داعیه وصلت با سلطان اویس که فرمانفرمای آذربایجان و بغداد بود در خاطر گذشت... چون این خبر بسمع شاه محمود رسید او را نیز خیال دامادی سلطان اویس در ضمیر گردید و خواجه تاج الدین را جهت رسالت مقرر گردانید... خواجه تاج الدین بحسن تدبیر دختر سلطان اویس را بعقد شاه محمود در آورد و مقضی المرام بجانب اصفهان مراجعت کرد... القصه بواسطه این نیکو خدمتی شاه محمود خواجه تاج الدین را بیشتر از پیشتر منظور نظر عنایت گردانید و مرتبه او را بفرق فرقدین رسانید در سنهء 776 ه . ق. شاه محمود وفات یافت و زمان وزارت خواجه تاج الدین بنهایت انجامید. (دستور الوزراء چ سعید نفیسی صص252 - 256).
(1) - آقای سعید نفیسی مصحح دستور الوزراء را عقیده بر این است که «مشیری» جزو نام تاج الدین نیست بلکه اول جمله است که کاتب در نسخهء ق (عباس اقبال) مکرر کرده است چنانکه در نسخهء خ (خلخالی) این کلمه نیست. ولی فصیح خوافی در مجمل فصیحی در ذکر حوادث سال هفتصد و هفتاد و یک آرد:... در این سال خواجه تاج الدین مشیری از پیش شاه محمودبن امیر مبارزالدین محمد بن مظفر بطلب دختر سلطان اویس آمد و سلطان بفرمود که دختر را، یراقی تمام کرده با خواجه تاج الدین مشیری روانه کرد... رجوع به تاریخ عصر حافظ ص256 و 259 و حبیب السیر چ خیام ج 3 ص303 و 304 و ذیل جامع التواریخ رشیدی چ بیانی ص196 شود.