تاج الدین
[جُدْ دی] (اِخ) محمد بن محمد، ممدوح شمس الدین محمد بن عبدالکریم الطبسی است.
طبسی در قصیده ای که مطلعش این است:
خیز ای گرفته روی مه از طلعت تو خوی
تا چهرهء حیات بشوئیم زآب می
نام تاج الدین را بدینسان یاد می کند:
صاحب قران مسند اقبال تاج دین
کابی دگر گرفت ازو گوهر قصی
والا محمد بن محمد که پیش او
بر چهرهء قباد نهد روزگار کی.
رجوع به لباب الالباب چ اوقاف گیب ج 2 ص 308 شود.
طبسی در قصیده ای که مطلعش این است:
خیز ای گرفته روی مه از طلعت تو خوی
تا چهرهء حیات بشوئیم زآب می
نام تاج الدین را بدینسان یاد می کند:
صاحب قران مسند اقبال تاج دین
کابی دگر گرفت ازو گوهر قصی
والا محمد بن محمد که پیش او
بر چهرهء قباد نهد روزگار کی.
رجوع به لباب الالباب چ اوقاف گیب ج 2 ص 308 شود.