تاج الدین

[جُدْ دی] (اِخ) عم زادهء بلخی. در فهرست کتابخانهء مدرسهء سپهسالار بنقل از یک دیوان کهنسال انوری چنین آمده است:
... انوری دست بدان مال دراز کرد و پای در خرابات نهاد و بمدت اندک آن میراث بشراب و شاهد آخر رسانید چون مفلس شد هیچ نماند شعر و شیوهء مدح بگزید و بوقت حاجت قصیده می گفت و بدان روزگار نامرادی بر می برد ناگاه تاج الدین (در نسخهء دیگر- تاج الدین عم زادهء بلخی) او را تشنیع کرد و بی رمیئنت (کذا) معایب او را گفتن گرفت انوری را این نوع دشوار نمود... (فهرست کتابخانهء مدرسهء عالی سپهسالار ج 2 ص565).