بیود
[بُ] (ع مص) بید. بیاد. بواد. بیدوده. هلاک گردیدن. (از منتهی الارب). هلاک شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (دهار) (از اقرب الموارد). در لسان العرب چنین آمده است: باد الشی ء یبید بیداً و بیاداً و بیوداً و بیدوده؛ انقطع و ذهب، و بادَ بیداً؛ اذا هلک. || فرورفتن آفتاب. (از منتهی الارب): بادت الشمس بیوداً؛ غربت. (از اقرب الموارد) (از لسان العرب).