بی ناموس

(ص مرکب) (از: بی + ناموس) که ناموس ندارد. لامذهب و ناپرهیزگار. (آنندراج). بی عفت و بی عصمت. بی مذهب. دشنامی است سخت قبیح و از ناموس معنی لغوی آن یعنی قانون اراده نمی شود، بلکه مراد از بی ناموس بی آبرو در عرض باشد. بی غیرت. بی عفاف. (یادداشت مؤلف). رجوع به ناموس شود.
- بی ناموس و ننگ؛ بی آبرو و بی عِرْض.
|| غیرمتمدن. دهاتی و روستایی. بی تربیت. (ناظم الاطباء).